دهم ماه مبارک رمضان سالروز وفات بانویی است که کمتر نامش مطرح میشود هرچند عظمتی باورنکردنی دارد.اهمیت این بانو تنهادر این نیست که جزو اولین کسانی بود که به پیامبر اسلام ایمان آورد! ...در این هم نیست که همه دار وندارش را به پای پیامبر ریخت...عظمت او فقط دراین نیست که همسر برترین شخصیت جهان هستی نصیبش شد...و دهها خصلت دیگر که در او وجود دارد!....همه اینها هست اما آنچه سبب میشود این همه اثر در زندگی او پیداشود ...آنچه حیات او را از دیگران ممتاز میکند عشق عجیبی است که در وجودش شعله ور شده و پاسخ مثبتی است که او به این ندای الهی در وجود خودش میدهد.او زمانی همه هستی خودش را به پای پیامبر خدا تقدیم میکند که پیامبر در اوج مظلومیت است! در شرایطی که همه نوع خطری او را تهدید میکند.بانویی که در داشتن امکانات مالی و موقعیت اجتماعی بی همتاست ...اما بیکباره در مقابل جوانی که هیچ ندارد متواضعانه زانو میزند و با همه توان و قدرتش از او حمایت میکند.و از آن ببعد دیگر نه مال ونه موقعیت و نه هیچ امر دنیوی دیگری برایش جلوه ای ندارد...هرچه هست عشق خداست که آنرا بپای پیامبر خدا نثار میکند.....و بیجهت نیست که پیامبر میفرمود...الخدیجه و ماادریک ماالخدیجه...که میداند که خدیجه سلام الله علیها که بود و چه کرد!! ..
@namazesobh
صبغه الله و من احسن من الله صبغه؟!
میخواهیم تغییر کنیم....به کجا میخواهیم برویم؟
مقصد کجاست؟ مگر نه اینست که انا لله وانا الیه راجعون؟ پس راه ما به او ختم میشود و تلاش ماباید بر این باشد که رنگ او را پیدا کنیم
رنگ خدا! آری ! صبغه الله....رنگ خدا چگونه است؟ آن گونه که در دعاهایمان میخوانیم.دعای ابوحمزه! ...الهی انت الذی یحلم عنی حتی کانی لا ذنب لی...خدایا تو چنان حلیمانه بامن گنهکار روبرو میشوی که گویا هیچ گناهی نداشته ام!!!
واین است عظمت پروردگار! که همه تاروپود بنده اش از آن خود اوست....و علیرغم همه بی مهری های این بنده..باز دستگیر اوست....اگر بخواهیم رنگ خدا شویم....اندکی حلیم شویم...
خطای دیگران را نبینیم...
@namazesobh
روز گذشته از لزوم تغییر گفتیم.شاید خیلی ها به ضرورت تغییر رسیده باشند و تردیدی دراصل آن ندارند اما بدرستی نمیدانند که چه
باید بکنند؟
بنظر میرسد مشکل عمده مااین است که همه چیز را بشکل ظاهری و حجمی و مادی میبینیم
ومعمولا چنین تغییراتی تنها بدست خود مانیست بلکه شرایط بیرون از ما در آن نقش دارندو بهمین جهت بسیاری از اوقات امکانش برای ما وجود ندارد.در حالیکه تغییر مدنظر ما ربطی به شرایط بیرون ندارد و نیاز به تغییر هیچ پارامتری در بیرون ازمانیست وتنها چیزی که باید تغییر کند خود ما وتلقیها وتصورات خود ماست!
اگر بدانیم که دیدگاه و تلقی وفکرما چقدر به تغییرما ربط دارد و چگونه میتواند به تغییر در حالات منجر شود، میتواند مارا صبورتر سازد،واز جنبه های مختلف مارا به آرامش نزدیک کند.....اگر اینها رابدانیم لحظه ای متوفف نمیمانیم واز همه اوقات برای بهبودبخشیدن به روح وروان خود بهره میبریم!
@namazesbh
ماه رمضان فرارسیده...ماهی که درمیان همه ماههای سال امتیازات خاصی دارد که سبب شده است تفاوت جدی بادیگر ماهها داشته باشد.انگار دراین ماه همه چیز دست بدست هم میدهند تا در تو تغییری ایجادشود.این روزها که سحر برای نماز میروم...میبینم به برکت ماه مبارک سحر هویتی پیداکرده...همان فضای ساکت ودرخواب روزهای قبل به فضایی پویا وبیداربدل شده است.درحالی که اگر این ماه نبود ایجاد چنین شرایطی آنهم نصف شب چیزی در حدمحال بود! بعد ازنماز مغرب وقتی از مسجد برمیگردی خیابانها..مغازه ها و ...که شبهای قبل شلوغترین ساعات را میگذرانید همه تعطیل شده اتد...کاری که هیچ نیرویی جز این ماه نمیتوانست انجام دهد!
بهرجهت منظور اینکه همه این شرایط منحصربفرد که در جهت رجوع به وحدت از دل کثرات فراهم شده ازالطاف خاص الهی است.قدرش رابدانیم و از آن برای حرکت وتغییر بهره بگیریم.چه اینکه ثمره اصلی همه این عبادات و اعمال همان حرکت ورشد و تعالی است....
@namazesobh
یکی از خصلتهای ما انسانها این است که آنچه داربم را نمیبینیم! ولذا همیشه چشممان بسوی چیزهایی است که نداریم! پس همیشه حسرت بدلیم!چون تا هست که قدر نمیدانیم ووقتی هم که قدردانش میشویم که نیست! و این یکی دیگر از حکایات عجیب زندگی ماست!
اگر یادمیگرفتیم که میدیدیم آنچه داریم آنگاه چند نتیجه داشت:
اولا شاکر میشدیم وخدا میداند که شاکربودن چه نعمت بزرگی است و بسیاری از ماها به چه راحتی این نعمت را ازخود دریغ میکنیم.شکر از سرمایه هایی است که بی هیچ هزینه ای در اختیارما قرار میگیرد.هزینه اش فقط یک جو معرفت است....شخصا عاشق آدمهایی هستم که بظاهر چیزی ندارند اما همه وجودشان شکر است!
ثانیا از بودن این نعمتهای دم دستمان لذت میبردیم! چقدر فرزندانی که سالها حسرت لحظه ای بودن کنار پدر ومادر را بدل دارند!...
وقتی نعمت را نمیبینی از بودنش شادمان نمیشوی واین شادی از دستت میرود.وزمانی میفهمی که اودیگر نیست!
ثالثااگر نعمتهایی که نقدا در کنارما هستند را میدیدیم اینقدر در رنج بدست آوردن آنچه نیست نمیافتادیم! که بسیاری از آنها هم سرابی بیش نیستند! گاه مامیدویم فقط چون بقیه مبدوند! وحتی نمیپرسیم چرا میدوند...شاید آنچه آنها بدنبالش هستند در دست ماباشد!....
بازهم بگویم؟....بگمانم کافی است زیرا از قدیم گفته اند که در خانه اگر کس است یک حرف بس است!
@namazesobh