یا مغیث
بی تعارف بگویم که این روزها در عین حال که از حضور این ماه بسیار عزیز بسیار مسرورم و واقعا خدا را بر این نعمتش شاکر...از سوی دیگر از سپری شدن سریع این فرصتهای ناب نگرانم..
مثلا باورم نمیشه که بعداز نوشته قبلی که در آستانه ماه مبارک بود..حالا در شرایطی دارم این حرفها رو مینویسم که ماه به نیمه خودش نزدیک شده!..و من بیچاره در حسرت بهره گیری از این فرصتها ......
دنیای امروز ما دنیای عجیبی است..از این جهت که همه خلوتها را از تو میگیرد..زندگیت سراسر در کثرت ها سپری میشود....آنهم نه کثرات طبیعی...مانند کوه و دشت و صحرا..که وقتی در آن بنگری نشان از رخ زیبای یار دیدن کار راحتی باشد! و بتوانی بابا طاهر شوی! بلکه کثراتی که اکثر مواردش اعتباری و جعلی و ساختگی و توهمی است...اگر زمانی در گذشته ها موضوع انشا بما میدادند که علم بهتر است یا ثروت..همه یاد داشتیم که از برتری علم دفاع کنیم!اما امروزه بسیاری در پاسخ در تحیر میمانند!چرا که در سند های بالا دستی با افتخار نوشته میشود که هدف از تشکیلات علمی..توسعه و تحصیل ثروت ..است..واصلا اگر دانش تو به تحصیل ثروت منتهی نشود گویا دانش نیست..یا حداقل علم نافع نیست!!!علم نافع علمی است که بکار دنیا برآید!..آخرت کیلویی چند؟
...واقعا در این واویلای مادیت جدید..در این وانفسای تکالب وحشتناک بر مطامع دنیوی..که از هیچ ابزاری حتی مقدسات هم برای رسیدن به متاع قلیل دنیا صرف نظر نمیکند..و همه این کارها را نیز با بالاترین توجیهات پیشرفته خیره کننده ..انجام میدهد...مشاهده کسانی که صادقانه و خالصانه خدا را بندگی میکنند..خود اعجازی بزرگ است..که خودش میتواند عظمت او را نشان دهد...
منظورم از این مقدمه این بود که دنیای امروز بدلیل شرایط زیستی جدیدی که برای ما ایجاد کرده لوازم جدیدی را نیز بهمراه دارد.مثلا درگذشته بدلیل اینکه بشر از ماشین کمتر استفاده میکرد و اکثر فعالیتها را با دست و پا و ...انجام میداد لذا بطور طبیعی همواره در حال ورزش نیز بود و ضرورتی نداشت که به فعالیت مجزایی تحت عنوان ورزش بپردازد و زمان خاصی را به آن اختصاص دهد..اما امروزه اگر افراد زمان خاصی از شبانه روز را به ورزش اختصاص ندهند قطعا دجار مشکلات جدی ازجهت جسمی میشوند..
حال سخن در این است که در امور معنوی ..مساله بمراتب حیاتی تر است.اگر در زندگیهای سراسر مادی امروز که همه فرصتهای خلوت با خدا را از ما گرفته.. به فکر این نباشیم که لحظاتی را باخدای خود خلوت بکنیم..قطعا عقب افتادگیهای زیاد معنوی خواهیم داشت..
لذا امروزه داشتن خلوت بخصوص خلوت نیمه شب..و فرصت مناجات با خدا یک ضرورت جدی است..وجالب اینجاست که این فرصت را خدای متعال در ماه مبارک رمضان برای ما فراهم کرده است..این ایام میبینی که بنحو معجزه آسایی...از کودکان نه ساله تا سالمند نود ساله سحر بیدارند..و این فرصتی است ناب..که در غیراز این ماه بسیار دشوار میشود..هرچند همین فرصت ناب را هم متاسفانه گاه براحتی از دست میدهیم و تصور میکنیم که برخاستن سحر فقط برای سحری خوردن است..و لذا آن را تبدیل به شام پایان شب میکنند و بخواب عمیق فرو میروند..!
بله..فرصت مناجات ..فرصت دعا..خلوت با خدا..رازو نیاز بادوست..که انشاا...دل را مشتعل عشق خدا کند..بخصوص در شبهای قدری که در پیش است فرصتهای ناب بی بدیل است...و بهره بردن از این فرصتها امروزه برای ما یک ضرورت غیرقابل انکار است..