یارب الرحیم
در زندگی ما لحظاتی پیش میآید که بدنبال قلب مهربانی میگردیم که دلش برای ما بطپد!....
بدنبال گوش شنوایی میگردیم که با علاقه و حوصله به دردهای دل ما گوش دهد....
بدنبال نگاه زیبایی میگردیم که بدیهای ما را برویمان نیاورد....
بدنبال کلام دلنشینی میگردیم که با ما هم سخن شود..
...و گاه این خواسته هارا بگمان خود در کسی می یابیم...به او دل می بندیم...چند صباخی خوشحال میشویم اما بیکباره در یک سر دوراهی می بینیم ما را تنها گذاشت
و یا گاه از دور گمان میکنیم که فردی واجد این خصلتهاست...تا با او فاصله داریم همین احساس در وجودمان روزبروز تقویت میشود...اما وقتی باو نزدیک میشویم..بیکباره همه کاخ آمال ما فرو میریزد...
آری ما کسی را میخواهیم که از حال ما باخبر باشد...وحداقل از کلمات نارسای ما بتواند حال واقعی ما را تشخیص دهد
کسی را نیاز داریم که با او احساس راحتی بکنیم و بی دغدغه و راحت دردهای دلمان را باو بگوییم...
و این حداقل خواسته ماست...لکن از او انتظار داریم که اگر به سخن ما گوش میدهد ..اگر از اسرار ما مطلع میشود...اگر از نقاط ضعف ما باخبر میگرددد..بتوانیم باو اعتماد کنیم ...و بدانیم که اسرار ما را فاش نخواهد ساخت. از آنها بر علیه ما بهره نخواهد جست...نگاهش نسبت بما تغییر نخواهد کرد ... از مهر و محبت او نسبت بما نخواهد کاست...
تا همینجا هم اگر کسی با این ویژگیها بیابیم حتی اگر توان هیچ کار دیگری هم نداشته باشد و تنها هنرش گوش کردن و راز نگهداشتن باشد کلی خوشحال خواهیم بود...و او را بهترین دوست خود خواهیم دانست....
حال چه رسد به اینکه کسی توان حل مشکلات ما را هم داشته باشد..
چه رسد به اینکه تدبیر امور بدست او باشد و بتواند امور را با یکدیگر هماهنگ کند..
چه رسد به اینکه ما را بخاطر خودش دوست نداشته باشد بلکه بخاطر خودمان...
....
میخواهم بگویم که خدایی با همه این خصوصیات و صدها خصوصیت دیگر از این دست که همه سرمایه های ما از اوست و همه مقدرات ما بدست اوست...هر لحظه و همیشه در دسترس ماست و از ما میخواهد که باو توجه داشته باشیم و برای هر آن توجه ما پاداشهای بی حساب و کتاب میدهد...
اما ما چقدر باو توجه داریم؟..چقدر در این غربتها و تنهاییها بیاد او میافتیم؟ چقدر با او سخن میگوییم؟..و چقدر در فرصتهای خاصی که در اختیار مانهاده قدمی در این راه برمیداریم؟....
فرصت گرانقدر ماه شعبان بسرعت در گذر است..ماهی که بنام پیامبر رحمت است...و در صلوات شعبانیه میخوانیم که پیامبر روزهایش را به روزه و شبها را به عبادت سپری مینمود...ماهی که امید بخشایش گناهان در آن بسیار است ...
ده روز از این ماه عزیز سپری شد...
خدایا بحق انوار پاکی که در این ماه قدم بر خاک نهادند..
و بحق آخرین ستاره امیدمان که چند روز دیگر میلاد مبارک اوست..
که ما را از فیض بخشش در این ماه محروم مفرما...
و همه دعاهای خوبان درگاهت...در مناجات شعبانیه..و دیگر مناجاتهای زیبایی که با تو داشته اند در حق ما مستجاب بفرما..