یا مدبر
ماه شریف رجب از نیمه گذشت...ومن در حسرت ایام گذشته ...
خدایا وقتی قرار است فرصتی از فرصتهای زیبای معنویت فرا برسد شوقی دارم ...ووقتی رو باتمام است حسرتی مرا فرا میگیرد..حسرتی تلخ...خدایا نکند این حسرت در قیامت نیز تکرار شود و انروز باخودم بگویم واحسرتا علی ما فرطت فی جنب الله...؟؟هرگاه به لطف تو مینگرم امیدوار میشوم..اما براستی من با این همه نعمت تو چه کرده ام؟ ایا بمن نخواهی گفت که..که تو در برون چه کردی که درون خانه ایی؟...قبول دارم..توقعم خیلی خیلی بیشتر از انچیزی است که استحقاق من است. اصلا استحقاقی ندارم....هرچه هست لطف توست...پس بگذار فقط عذرخواهی کنم و از تو بخواهم که ..خدایا در این ماه بزرگ که دوستانت با شوق و عشق و تلاش و ...انرا سپری میکنند این بنده کمترین خودت هم را بی نصیب مگذار...
............
چند سطر بالا را زمانی نوشتم که نیمه دوم ماه شروع شده بود و چون متن ناقص ماند ادامه اش به تعویق افتاد و اکنون که ادامه اش را مینویسم به روزهای پایانی ماه نزدیک میشویم....و همچنان حسرت این ایامی که میگذرد بر دل مانده است...
بگذرم...
در دعای این ماه خواندیم خاب الوافدون علی غیرک....
گاهی براستی ادمی دلگیر میشود از این مسلمانی که ما داریم...از این خداپرستی که همه چیز پرستی است بجز خداپرستی...واقعا رفتاری که ما داریم نشانه و اثری از وفود به خدا در ان دیده میشود؟یا هرچه هست وفود به غیر است؟
بگذارید با مثالی منظور خودم را روشنتر بگویم...
دغدغه ای که ما هرروزه بدنبال ان هستیم چیست؟ انچه ذهن ما را به خود مشغول کرده و سخت در طلب ان میباشیم چیست؟ایا ما در طلب تقرب به خداییم و از هر کار و نیتی میخواهیم به این هدف نزدیک شویم؟..یا اینکه برعکس است ..یعنی بدنبال اهدافی دنیوی هستیم و برای رسیدن به انها خدا را هم وسیله قرار میدهیم؟ به تعبیر دیگر دینداری ما برای رسیدن و قرب به خداست ؟ یا از ابزارهای دینی مثل دعا و توسل و نذر و ...برای رسیدن به اهداف دنیوی بهره میجوییم؟چند درصد دعاها و خواسته های ما در مشاهد مشرفه برای سبک کردن بار دنیا و تقرب به اوست؟ و چند درضدش برای امیال دنیوی؟..بنظر میرسد فعلا از این همه تشکیلات عریض و طویل دینی تنها چیزی که بدست نمیاید ومظلومتر از همه هست خود خداوند است!!! نام خدا بر زبان ها میچرخد اما...!!!
نظر شما چیه؟