یاشهید
در سه سال گذشته در ایام شهادت برادرم دست نوشته منتشر نشده ای را از ایشان در اینجا منتشر میکردم.امسال این امر کمی بتاخیر افتاد تااینکه امروز یعنی روز شهادت فاطمه زهرا سلام ا..علیها این توفیق حاصل شد تا بار دیگر کلماتی تامل برانگیز از ان عزیز را در اینجا بیاورم.انشاا..خداوند توفیق رهروی راه ان عزیزان را بما عنایت بفرماید.
این نوشته مربوط به رمضان 64 و تقریبا 5 ماه قبل از شهادت ایشان است....
====================================================
بنام خدا
الم یان للذین امنوا ان تخشع قلوبهم لذکرا...
راستی خطاب این ایه به کیست؟
آیا لازم نیست هیچوقت به فکر بیفتیم که بالاخره ما هم که به ظاهر مومن هستیم ..پس این خشوع لذکرا..کجاست که اصلا نمیفهمیم یعنی چه؟ چه رسد به اینکه اهلش باشیم!
اصلا ذکرا..چیست؟چطور قلب ما هیچوقت نمی تواند غیر را براند و به او بپیوندد؟ و اگر ذکرا..میداشت که مضطرب نبود.
فضیل چه کرد که این آیه او را دگرگون کرد؟او که دزد بود و به قصد دزدی آمده بود آیه برای او ذکر شد اما ما که به ظاهر مومنیم در مقابل این آیه بی تفاوتیم!!.......
.......................................
قرآن را باز کردم این آیه آمد..
قل هل ننباکم بالاخسرین اعمالا الذین ضل سغیهم فی الحیوه الدنیا و هم یحسبون انهم یحسنون صنعا...
گویا تامل و بازنگری خیلی دقیقی لازم است.لذا نوشتن را بس میکنم چرا که دارد پرده از روی نیتهایی کنار میرود که نوشتن آن صلاح نیست و باید با خود و نفس خویش و درون خویش زمزمه کرد و توبه نمود........والسلام