در آیه معروف مربوط به روزه ماه رمضان در سوره بقره میخوانیم که هدف از روزه را رسیدن به سپر"تقوی" معرفی میکند(لعلکم تتقون) .اما براستی ترک خوردن و آشامیدن چه ارتباطی با تقوی دارد؟ چگونه است که اهدافی اینچنین در سایه دور شدن از جسم و جسمانیات حاصل میشود؟چرا هرچه به امور مادی و دنیوی نزدیک میشویم از معنویت و خدایی بودن دور میشویم؟ معلوم میشود که ارتباطی تنگاتنگ میان این دو برقرار است.هرچه بهره های دنیوی افزوده میشود زمینه برای دورشدن از نتایج اخروی بیشتر فراهم میشود.و لذاست که اولیای الهی همواره از شهرت و مورد توجه واقع شدن فرار میکردند.بهرجهت نکته مهم اینست که هویت حقیقی انسان در همین بستر شکل میگیرد،دربستر جداشدن از تعلقات دنیوی و توجه و تذکر نسبت به حقایق الهی.واین امر باز مستلزم معرفت است.باید بدانی که همه ظواهر جذاب و پرطرفدار دنیا ، خواب و خیالی بیش نیست .باید توجه کنی که حقیقت تو فراتر از دنیا و مافیهاست! و هیچیک از ملاکهای رشد و توسعه و موفقیت در دنیا نمیتواند معیارهای رشد حقیقی ماباشد.اینجاست که رمز ارتباط تقوی و پرهیز از ظواهر دنیا مشخص میشود.معلوم میشود که همه ابزارهایی که بعنوان ابزار معرفت، خداوند بما عنایت کرده است باید در جهت حیات حقیقی مورد بهره و استفاده قرارگیرد.و همه برنامه های الهی در جهت ترغیب و تشویق انسان به آن حیات حقیقی است...
فردا که پیشگاه "حقیقت شود پدید
شرمنده رهروی که عمل بر "مجاز"کرد!
@namazesobh
وقتی این کلمه بگوش ما میخورد ناخودآگاه بیاد مسابقه و برنده و بازنده و جایزه میفتیم! مثل همه زندگی ما که باهمین احوال سپری میشود.در مسابقه ای میبریم و تشویق میشویم و جایزه و...و همینطور.دلمان باین خوش میشود که در جمعی شهری یا استانی یا کشوری و یا هم جهانی برگزیده شدیم و نامی و نشانی....البته این موفقیتها خود خیلی خوب است و اهمیت دارد.اما سخن مابرسر "جامی" دیگر است.فرق این جام با آن دیگران در اینست که در اینجا قرار نیست دیگران بفهمند و دیگران تشویقت کنند! اصلا پای "دیگری"در میان نیست! حتی ممکن است کسی هم باخبر نشود که تو از این ماه رمضان "کاپ" گرفته ای!ولی خودت میفهمی و میدانی که در این ماه به مدارمعرفتی بالاتری راه پیدا کرده ای.میبینی که نگاهت به همه چیز عوض شده است.برخی کارها که قبلا سخت بنظر میرسید آسانتر شده و در مقابل برخی کارها برایت دشوار شده اند.واقعا از غیبت و دروغ خوشت نمیآید ولی حقیقتا خدمت و بخشش را دوست داری.اینها همان "کاپ"هایی است که بتو داده شده اما این کاپها از تو گرفته نمیشوند.اینها همیشه باتو هستند هرچند ممکن است هیچکس از آنها باخبرنشود.اخلاق تو تغییر کرده و روحیات تو عوض شده است.بسیاری عواملی که قبلا موجب برآشفتنت میشد اینک آنچنان نیست واینها نتایجی است که اولیای خدا در آنها گام برمیدارند و البته ماهم میتوانیم با"سیر انفسی" به آنها برسیم انشاا...
سالها دل طلب جام جم از ما میکرد
وانچه خود داشت زبیگانه تمنا میکرد
گوهری کز صدف کون و مکان بیرون بود
طلب از گمشدگان لب دریا میکرد!
@namazesobh
انسان دارای روح و نفسی است که متاثر از امور مختلف میشود.تردیدی نیست که ماه مبارک رمضان یکی از آن فرصتهای تاثیرگذار است.بی شک در پایان این ماه انسان حال و هوای متفاوتی در خود احساس میکند و این نتیجه "اکسیر"این ماه است.اما این تنها نتیجه غیراختیاری این ماه است و قطعا کافی نیست.زمانی آدمی بهره ای میبرد که تصمیم بگیرد از این اکسیر استفاده کند و این امر نیازمند توجه و "مراقبه" است.اگر میخواهیم که این فرصت ناب را از دست ندهیم باید از همین آغاز بفکر باشیم چرا که زمان بسرعت میگذرد و آنچه باقی میماند افسوس و حسرتی بیش نیست.میتوان تصمیم گرفت که برخی از کارهای غیرضروری و بیفایده را در این ماه ترک کرد.میتوان همت کرد که برخی اوهام و توهمات را رها نمود ....و همه اینها مستلزم داشتن عزم و اراده است.حیف است که این فرصت گرانمایه بسادگی از کف برود!...از خداوند بخواهیم که براین امر مارا موفق بدارد...
دلا غافل زسبحانی چه حاصل
اسیر نفس شیطانی چه حاصل
بود قدر تو افزون از ملایک
تو قدر خود نمیدانی چه حاصل
@namazesobh
در دعای ابوحمزه میشنویم از خودمان و از خدای مان! من کسی هستم که وقتی خدایم از من چیزی میطلبد بخل میورزم با آنکه هرچه دارم او بمن داده است اما او همه وقت پاسخ مرا میدهد:الحمدل...الذی اساله فیعطینی و ان کنت بخیلا حین یستقرضنی! پس چقدر باید شاکرش باشم! و چقدر باید احساس رضایت کنم از اینکه چنین خدایی دارم! وبازهم خدایی دارم که همه وقت بمن جواب میدهد در حالیکه اطمینان دارم اگر بسراغ غیر او میرفتم جوابی نمیشنیدم...خدایی که همه وقت باو "امید" دارم در حالیکه به هیچ کس غیر او تا این حد اطمینان ندارم....وااآای چه خدای دوست داشتنی دارم! و چقدر با او راحتم چون نیاز بواسطه ای هم ندارم.هروقت که دلم خواست بااو خلوت میکنم و نجوی میکنم:الحمد ل..الذی انادیه کلما شیت لحاجتی و اخلو به ...بغیرشفیع...براستی با چنین خدایی چرا من امیدوار و شاکر و راضی نباشم؟ با چنین همدمی چگونه آرام نباشم؟ وبا چنین مونسی چرا افسرده باشم؟! برمیخیزم و دراین سحر زیبا از او شوق بیشتر...امید فراوانتر...شکر بیشتر ..رضایت عمیق تر..و آرامشی پایدارتر طلب میکنم ....
"بی دلی" در همه ایام خدا بااو بود
او نمیدیدش و از دور خدایا میکرد!
@namazesobh
چه آغاز زیبایی دارد دعای ابوحمزه ثمالی! و چه طلوع دل انگیزی دارد ماه رمضان با این دعا! و چه فضای بانشاطی است در این ماه بااین همه نعمت! نمیشود باور کرد که نفس کشیدن ما در این ماه تسبیح است و خواب ما عبادت! بالاتر از این نعمتها چیست؟!
و از خدا میخواهیم که به مقتضای همین دعا که میفرماید " بک عرفتک" حاصل روزه داری این ماه این باشد که در معرفت ما به حضرت دوست قدمی پیش رویم که اگر او بخواهد نه یک قدم بلکه قدم ها و گام هایی مارا بجلو خواهد برد....خدایا میدانم بنده قابلی نیستم ولی تشویقها و ترغیبهای تو دراین ماه مرا امیدوار و راغب کرده است که دستم را میگیری و به حریمت راه میدهی...در اندرونم شوق خلوت باتو و مناجات باتو شعله ور شده است...و میدانم که همه اینها لطف خود توست...بک عرفتک...خودت مرا با خودت آشنا کرده ای و بازهم بیشتر آشنایم میکنی...خودم را به خودت میسپارم که جز خودت کسی و چیزی را نمیشناسم! و از عمق جان زمزمه میکنم: بک عرفتک و انت دللتنی علیک و دعوتنی الیک و لولا انت لم ادر ماانت....
دلی کز معرفت نور و صفا دید
زهر چیزی که دید اول"خدا" دید!
@namazesobh