نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

درخت تناور شوق

درخت تناور شوق!

اگر سخن امام را تالی تلو کلام خدا دانسته اند بی جهت نیست!

کلمات عارفانه امام سجاد ع با همه تاروپود وجود انسان بازی میکند! و او را در راهی که می باید سوق میدهد...این جملات هم معرفت می بخشد زیرا بانسان تعلبم میدهد که چه مراتبی از ارتقای حقیقی(ونه ارتقای پوچ دنیوی!)پیش پای اوست و هم شوق ایجاد میکند و در ذره ذره وجودش عشق می افریند!

وانسان جز ایندو چه میخواهد ؟عشق و معرفت به حق!!

در فرازی از مناجات عارفین میخوانیم

الهی فاجعلنا من الذین ترسخت اشجارالشوق الیک فی حدایق صدورهم!

پروردگارا ما را از کسانی قرارده که درختان تناور شوق به تو در باغ سینه هایشان روییده

و اخذت لوعه محبتک بمجامع قلوبهم

و اتش محبت تو سراسر دلهای انان را در برگرفته....

مگر میشود ادمی این کلمات از جان برامده امام سجاد را بشنود و شوق حرکت در او جوانه نزند؟!

خدایا میدانم که این تویی که میتوانی چنین درختانی در وجودم بنشانی وفقط تو....ومیدانم که بنده ناتوانت را ناامید نمیکنی!!....

@namazesobh

خدا خدای همه است

خدا خدای همه است!

یکی از کسانی که نوشته دیروز رو حونده بود و ظاهرا دل پردردی داشت در پیامی از خدا گلایه کرده بود که انگار خدا خدای بعضی هاست و فقط صدای اونا رو میشنوه!!

اما حقیقت امر این نیست.ما در واقع خدایی خدا رو درست درک نکرده ایم و بهمین دلیل خیال میکنیم انچه ما میخواهیم را بی کم و کاست باید بمابدهد!...از طرف دیگر نیاز واقعی خود را هم نمیدانیم و باز هم خیال میکنیم  انچه میخواهیم نیاز واقعی ماست.اما اگر بدانیم که انچه بااصرار میخواهیم نیاز واقعی مانیست و اگر بدانیم که خداوند جز مصلحت ما را نمیخواهد انگاه تردیدی نخواهیم داشت   که او خدای ما نیز هست!

پس کافی است تصورات خود را از نیاز و از خدا و...اصلاح کنیم و این فقط در دست خود ماست!  

@namazesobh

بی نیازی در نیازمندی

بی نیازی در نیازمندی!

در ارتباطات عادی زندگی امور متضاد معنا پیدا میکنند.در انجا وقتی کسی دچار شکست شد همه برایش متاسف میشوند.گاه حتی دیگر نمیتواند از جایش بلند شود.فضای امروزه دنیا بقدری بی رحم و ..شده که گاه گفته میشود تو حتی فرصت یک اشتباه هم نداری..چرا که ممکن است پس از ان اشتباه نتوانی ازجابلندشوی...و همه این افکار خود دلهره اور و اضطراب زاست

اما وقتی وارد حوژه ارتباط با خدا میشوی ماجرا کاملا متفاوت است.اینجا شکستگی نه تنها ایراد ندارد بلکه امتیاز  محسوب میشود!

چرا که در اینجا با مالک و ریاستی روبرو هستی که میخواهد دایما بتو امتیاز بدهد!

او دایما ما را عقو میکند تا شاید وارد حوزه شکر شده و امتیاز بگیریم! خیلی جالب است!ما خطا میکنیم و او بجای کیفر ما را در این شرایط اضطرار میبخشد تا پس از احساس خنکی عفو از اوتشکر کنیم و اوبتواند ببهانه این شکر بما امتیاز بدهد!! یعنی او از خود ما به ما شایق تر تست اما افسوس که این شوق و اشتیاق اورا دیر در می یابیم و عمری را در هراس و دلهره سپری میکنیم در حالی که در همه این ایام میتوانستیم با شکر اونه تنها ارام شویم بلکه امتیاز بگیریم!

اینجاست که تضادها رخت برمی بندد! انگاه هرچه درجه بندگی و تسلیم و فقرت بیشتر شود درجه افتخار و عزت و سربلندیت افزون میشود....

@namazesobh

نمره حقیقی

نمره حقیقی!

امروز وقتی برای نماز رفتم یکی از دانشجویان که ترم هفت مکانیک بود بااصرار از من خواست که برای نمره یکی از دروسش دعا کنم!

علت اصرار و نگرانیش را جویا شدم گفت که برای این امتحان خیلی تلاش کرده و نگران است.گفتم اگر شما واقعا تلاشت رو کردی نمره حقیقی رو گرفتی جای نگرانی نداره ولو این نمره اعتباریت کم بشه.با تعجب ادامه داد که اخه اگه نمره م کم بشه چنین و چنان...گفتم خود همونایی هم که شما میگی امور اعتباری هستن.مهم حقیقت وجود ادمه! ...ایشان میگفت اخه در قران اومده که اگر کسی تلاش کنه نتیجه ش رو میبینه. گفتم درسته و نتیجه اون نتیجه حقیقیه که در نفس خودتون حاصل شده نه نتیجه اعتباری و گرنه پس کسی که با تقلب و..نمره گرفته واقعا به نتیجه رسیده؟!  باز گفت که ولی خدا میتونه محبت منو در دل استاد بگذاره که نمره مو بده..گفتم ولی خدا چنین قراری نداره که در امور اختیاری ادما دخالت کنه.....خلاصه بحث طولانی شد ..و در نهایت گفتم که تلقی ما از نمره و نتیجه و دعا و...تلقی نادرستیه...و اگر این تلقی درست بشه و نگاه ماعوض بشه و بدنبال حقیقت در زندگی باشیم خواهیم دزد که دنیای ماهم عوض خواهدشد....و انگاه تمام تلاش ما بر این خواهد بود که از لحظه لحظه عمر برای رسیدن بان حقایق و ارتقای روحی و نفسانی و اخلاقی خود بهره ببریم و در نتیجه جانی خوش تر و درونی ارامتر و زندگی ای شادتر خواهیم داشت.

@namazesobh

نقش معرفت در اخلاص

نقش بی نظیر معرفت در اخلاص!

امروزصحبت از تمیز کردن و جاروب زدن نمازخانه شد! گویا بچه ها چندان رغبتی باین کارها نشان نمیدهند ..گفتم این یکی از نمونه هایی است که ما معرفت درستی به امور نداریم.مثلا الان چقدر افراد در صف انتظارند که شاید روزی خادم حرم امام رضا ع نصیبشان بشود و اگر چنین شرایطی پیش اید چقدر ذوق و شوق پیدا میکنند غافل از اینکه اگر جاروب زدن همین ننازخانه را با اخلاص انجام دهند نتیجه ای بهمان میزان خواهدداشت چه اینکه جاروب زدن حرم امام اگر بااخلاص همراه نباشد چه بسا ارتقایی هم بهمراه نخواهد داشت!!

ما معمولا امور ساده دم دست را توجه نمیکنیم در حالیکه از طریق همان ها و با خالص کردن نیات میتوان به مراتب بلندی دست یافت اینجاست که معرفت سبب میشود درجه خلوص در انسان افزایش پیدا کند و از این رهگذر در بسیاری از فعالیتهای روزمره ذوق و شوقش افزون شده و تغییرات روحی و معنوی شگرفی در او حاصل شود.

@namazesobh