شاید یکی از مهمترین شخصیت هایی که در زندگی همه ما بیشترین تاثیر را بجای میگذارد معلم باشد.آغاز همه کتابها نیز با علم و علم آموزی است .بی شک علم و حقیقت آن بیشترین سهم را نیز در ساخت شخصیت انسان ایفا میکند.اما نکته جالب توجهی که در نگاه دین به این کار ارزشمند وجود دارد اینست که علم امری مقدس محسوب میشود.وبهمین دلیل ماهیت آن نیز منفاوت است.در این نگاه علم مساوی با انباشته ای از اطلاعات در حافظه نیست چرا که در آن صورت تفاوتی میان عالم و حافظه external وجود نخواهد داشت! در حالی که فاصله بسیار زیاد است .در این نگاه علم امری مقدس است و بمثابه نوری است که خداوند به شکرانه تلاش آدمی در دل او قرار میدهد.به همین جهت این علم اساسا نمیتواند فاقد عمل باشد وبه تعبیر زیبایی که در روایت آمده است العلم یهتف بالعمل فان اجابه و الا ارتحل...یعنی علم به عمل دعوت میکند واگر دعوتش اجابت نشد در وجود شخص باقی نمیماند! طبیعی است چنین علمی مقدس باشد و در حرکت آدمی بسوی خدا بسیار موثر!
آری...عمل در این نگاه جزء جدانشدنی از علم است ودقیقا همین ویژگی نیز سبب تاثیر گذاری چنین علمی است.و کیست که نداند جدایی عمل از علم و مبدل شدن آن به ابزاری صرف برای کسب ثروت و موقعیت چه لطمه جبران ناپذیری به اخلاق و معنویت وارد میسازد......
آری باز به همین جهت است که معلمی یک عشق است و نه یک شغل! و همین عشق بالاترین پاداشی است که نصیب او میشود.
روز معلم بر همه عاشقانی که دراین کسوت مقدس تلاش میکنند مبارک!
@namazesobh
وقتی تعابیر تند قرآن وروابات را در مورد فریبکاری های دنبا میبینی در آغاز شاید باهمیت مساله چندان واقف نگردی.مثلا امام سجاد ع در مناجات راهدان چنبن آغاز میکند:
خدایا ما را در جایگاهی گذاردی که برای فریبمان گودال ها کنده و به دست مرگ دام فسون خود گسترده است از فریب ومکر او به تو پناه میبریم....او طالبان خود را هلاک میکند....
وقتی این جملات امام معصوم را میخوانی احساس میکنی که با دشمن عجیب و غریبی روبرو هستی...و حقیقت مساله نیز همین است..اما مشکل از اینجاست که پایگاه این دشمن بیرون ازمانیست که با انواع سلاح های پیشرفته اورا تهدید کنیم...او در درون دل ما خانه کرده است...و او از قوای خود ما برعلیه خودمان بهره میگیرد! وحتی او باعناوین مقدس حقیقت دین و دینداری را ازما میگیرد و وقتی عمیق نگاه میکنیم میبینیم از ایمان ما جز تظاهری بی خاصیت و عباداتی صوری و ظاهری چیزی باقی نمانده و در عوض انواع گناهها از تهمت و دروغ وغیبت وبهتان وسوظن و تکفیر وتفسیق و... باتوجیهات دینی در میان ما رواج بافته ولی از صداقت و رحم و شفقت و محبت و وفاداری و امانتداری و فداکاری و گذشت و....که اساس دینداری است خبری نیست!
آیا فریب چیزی جز این است؟آیا فریب جز این است که اعمالت همه ضایع میشوند و توگمان میکنی که مشغول انجام بهترین اعمالی؟ الذین ضل سعیهم فی الحیوه الدنیا وهم یحسبون انهم یحسنون صنعا....؟؟
پس ضروری است با چشمانی تیزتر مراقب فریبکاری های این دشمن خطرناک درون باشیم و به انجام ظاهری اعمال دینی دلخوش نباشیم..
@namazesobh
یکی از ویژگیهای شگفت انگیز دنیا وجود امور متضاد در کنار یکدیگراست! در حقیقت همان تقابل خیر وشر که خصلت اساسی دنیاست در همه امور دنیا نیز تسری یافته است! یعنی شما به هر پدیده دنیوی که نگاه میکنیدمیتوانید جنبه های مثبت ومنفی را درکنار هم بیابید..
حال سخن در اینست که این ویژگی در حقیقت مربوط به آن است که ما در دنیایی بسر میبریم که نازله نازل خلقت الهی است.دنیا از آن جهت که نازله نازله...است پست و کوچک و حقیر و...است چون پایین ترین مراتب و اسفل السافلین است! واین است سبب همه بدیها و کجی ها...هرجا نقص و کاستی و خرابی است مربوط به همین نشاه دنیاست.اما...اما این سکه روی دیگری هم دارد و آن روی دیگر سکه وجهه الهی دنیاست! هرچه وجهه مادیش حقیر و بی ارزش است وجهه الهیش بزرگ و ارزشمند و آرامش بخش است! پس اگر حقیقت عالم مورد توجه ماباشد که حقیقتش همان وجود خدای متعال است هیچ گاه دچار یاس ونومیدی و ترس نمیشویم.این نکته در مناجات معتصمین امام سجاد ع بروشنی تثبیت شده است...یعنی در آنجا این خصلتهای الهی که همه آنها موجب دلگرمی و آرامش آدمی است محل تاکید واقع شده است...
ای پناه پناهندگان...ای رهاننده تباه شدگان....ای بخشاینده تهیدستان...ای منزلگاه آوارگان...ای یاور ناتوانان....اگر به عزت تو پناه نبرم پس به که پناه ببرم؟....
آیا با چنین خدایی جایی برای نافرمانیش باقی میماند؟؟؟!!!
@namazesobh
درآیات بسیاری خداوند به بی یار و یاور بودن آدمی در قیامت توجه میدهد...ومالهم من ناصرین...وترکتم ماخولناکم وراءظهورکم....مانری معکم شفعاء....
واین از واقعیات حتمی است.یعنی واقعیت اینست که مابسوی جایی در حرکتیم که هیچ یک از حامیان دنیوی ما کاری از دستشان برنمیآید..وقتی که پدر و مادر وبرادر و...از آدم فرارکنند تکلیف بقیه که معلوم است!
اما چگونه است که این تنهایی حقیقی اخروی اصلا محل توجه ما نیست؟بنظر میرسد یکی از دلایلش دلگرمیهای خیالی است که در دنیا برای خود جسته ایم.تکیه بر مقام و موقعیت و اطرافیان و گروه و....داریم و همه توجه ما به همین تکیه گاههاست و درجهت افزایش آن تلاش دایم داریم! غافل از آنکه همه اینها در آخرت رنگ میبازند وتنها قلب سلیم است که آنروز بکار میآید!
یوم لا ینفع مال و لا بنون الا من اتی الله بقلب سلیم.....
@ namazesobh
...
چه زود دیرمیشود!...این جملات را همه مامیشنویم و خودمان هم بکار میبریم اما ظاهرا عمق ماجرا هنوز باورمان نشده است و الا این قدر گرفتار ودرگیر و غصه دار دنیا نبودیم!
نمیشود چیزی برای آدمی مهم نباشد ولی تمام دغدشه همان باشد و شب وروز بخاطر آن نگران باشد!! قصه ما آدمها خیلی عجیب است.ازطرفی بزبان میگوییم دنیا گذراست و ارزش ندارد و..واز طرفی هم اگر ریشه یابی کنیم همه ناراحتیهای شبانه روز ما مربوط به همین امر بی ارزش است! پس معلوم میشود که آنقدرها هم بی ارزش نبوده است!
اما قرآن که حقایق حتمی عالم را بما گوشزد میکند بارها بصورت شفاف گفته است که ارزش اصلی مربوط به آخرت است نه دنیا و آدمی را از دل بستن بدنیا و غصه خوردن برای آن بازداشته است...
آری اگر بفهمیم که واقعا زندگی پس از مرگ ابدی است! وبفهمیم که عمرما در دنیا چه کوتاه است ...اگر واقعا درک کنیم...حاضرنخواهیم بود سرسوزنی بخاطر دنیا خودرا معطل کنیم!
@namazesobh