دربسیاری از آیات قرآن از دنیا به متاع غرور یاد شده است.گویا اساس دنیا بر فریب استوار شده است.این فریب از راههای مختلف صورت میگیرد اما یک وجه مشترک در همه آنها هست و آن دورشدن از حقیقت درون خویشتن است.یکی از این راهها فریب از طریق عناوین و القاب ظاهری است که البته گاه در شکل دیگری همانند رشد و پیشرفت و...ظاهر میشود.دیروز با دوست محترمی مواجه شدم ..حالشان را پرسیدم .گفت همه به جایی رسیدند و ما ماندیم! بایشان گفتم اتفاقا نقطه قوت شما همینه! چون کسانی که خیال میکنند به جایی رسیده اند( مثل کسب عنوان و موقعیت و رتبه ...) همین توهم موجب فریب آنهاست.و اتفاقا این که آدمی باورش باشد که به جایی نرسیده! همین حالت خیلی بهتر است.چرا که نتیجه احساس برتری چیزی جز عجب و تکبر و...نیست و این حالات از بهترین ابزارهای شیطان برای سقوط دادن انسان است.واین همان فاصله عجیب و پرنشدنی است که میان ظاهر و باطن آدمی ایجاد میشود.اگر مراقبت دایمی نباشد تمام توجه انسان معطوف به ظاهرش میشود و تنها در صدد این برمیآید که ظاهرش را آراسته و موجه و متدین و...نشان دهد و بتدریج شکاف میان ظاهر و باطن، سخن و عمل، کالبد و نیت، ادعا و واقعیت، اعتبار و حقیقت، و....بیشتر میشود.غافل از اینکه " از کوزه همان برون تراود که در اوست!" درون تهی چگونه میتواند اثری بربیرون داشته باشد؟ مراقب باشیم...فریب نخوریم!
@namazesobh
بهشت! مطلوب همیشگی آدمی! برخی میفروشند! برخی میخرند! حتی به قیمتهای گران! و خیال خودشان را راحت میکنند!....اما براستی بهشت آدمیان چگونه حاصل میشود؟ آیا این بهشت و جهنم در فاصله ای دوردست از ماست؟البته تردیدی در این نیست که مطابق وعده حتمی قرآن، قیامت و بهشت و جهنم قطعی است...اما سخن در اینست که آن بهشت و آن جهنم با این زندگی کاملا مرتبط است.و هر کسی با نحوه زندگی امروز خودش بهشت خودش را انتخاب میکند.این همه تاکید قرآن بر پذبرش حیات جدیدی که بندگی او بهمراه دارد برای چیست؟ آیا از این صریح تر میشود گفت؟: من عمل صالحا من ذکر او انثی و هومومن فلنحیینه حیوه طیبه....و آیا این حیات طیب در کجا قرار است اتفاق بیفتد؟ آیا جز در همین دنباو همین الان؟! ...بهرحال میتوان بگونه ای زندگی کرد که دنیای امروز برای آدمی به بهشت تبدیل شود.و تنها در آن صورت است که میشود ادعای بهشتی بودن را پذیرفت.انسانی که بهشتی است درونی آرام و خالی از حقد وکینه و نیاتی پاک و وجودی سرشار از عشق و محبت به همگان دارد...اگر چنین حالاتی را در درون خویش می یابیم بی شک بیشترین لطف الهی شامل حالمان شده است... و این همان حیات درونی است که هدیه خاص الهی است!...
@namazesobh
خیلی از اوقات توهمات جای واقعیت را میگیرد! بدترین حالتش اینست که آدمی نسبت به خودش دچار توهم شود! فرض کنید میخواهید به نقطه بالای یک گردنه برسید.آیا غیر از پیمودن مسیر گردنه راهی دارید؟ اگر کسی پایین گردنه بنشیند و هزار بار تکرار کند : بالای گردنه! به او خنده تان نمیگیرد؟؟ گاهی ذکر گفتن های ما همینقدر خنده دار است! گمان میکنیم همین که به زبان آوردیم کار تمام است! وحال آنکه اصلا چنین خبری نیست.باید سالها کار کنی..راه بروی..گردنه ها را پشت سر بگذاری...والبته این اطمینان را هم داشته باشی که دوربین های الهی تورا میبیند..ان الله لایضیع اجرالمحسنین! به خدایت گمان بد نبری.او میبیند.او بوقتش دست تو را میگیرد.هیچ حرکتی در این عالم بی حساب و کتاب نیست.اگر میبینی در فشاری قرار گرفتی بدان که بی حکمت نبوده! کافی است در همه این صحنه ها فقط دست او را ببینی.ذکر واقعی تو همین است.این صبر و تحمل و گذشت و عفو و ....همین هاست که تو را ازگردنه ها عبور میدهد.سلوک هر کسی در همان بستر زندگی خودش حاصل میشود.در انجام تعهداتش به اطرافیانش.والذین هم لاماناتهم و عهدهم راعون...وقتی تعهدات خودت را در خانواده، در جامعه ، نسبت به اطرافیان و همنوعان خودت انجام دادی در حقیقت راه را رفته ای.اساسا خداوند این دنیا و این عمر را برای همین قرار داده است.اینچنین نیست که باادعای ایمان کار تمام شود! باید همه از امتحانات الهی عبور کنند.احسب الناس ان یقولوا امنا و هم لا یفتنون؟! خداوند با اظهار تعجب میگوید که مگربا ادعا و بدون امتحان میشود؟!...هرگز!! فقط "عمل"!!
@namazesobh
کالبد جسمانی آدمی بسیار شگفت انگیز است.در پیچیدگیش همین بس که میبینیم امروزه پس از قرنها تجربه پزشکی ،همچنان مرزهای ناگشوده درتشخیص ودرمان بصورتی گسترده و وسیع باقی است.واین تازه ماجرای جسم مادی انسان است که تنها بستری برای رشد وتعالی فکر و نفس اوست.وجالب اینجاست که این موجود شگفت پس از ورود به عالم خاک ، به " حیاتی" دیگر فراخوان میشود! حتما خوانده ایم این کلام خداوند را که فرمود: یاایهاالذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما یحییکم...
ای مومنین! دعوت خدا و رسولش را پاسخ گویید وقتی شما را به حیاتی دیگر دعوت میکنند! ... آری ! این آخرین فرستاده خداوند قرار است کاری بسیار خطیر انجام دهد، او میخواهد انقلابی نرم افزاری در وجود انسان ایجاد کند که در نتیجه این تحول، انسان وارد حیاتی جدید خواهد شد.یعنی پس از رها ساختن آدمی از زندان پندارهای جاهلیت، انسان بدست خودش و با آگاهی و اراده خودش ، چشم از خواسته ها و تعلقات کالبد جسمانیش فرو میبندد و وارد عالمی دیگر میشود.عالمی که این دنیای بزرگ و عظیم و شگفت در مقابلش چونان رحم تنگ وتاریک ومحدود مادر نسبت به کره خاک است!! ...آری! در حقیقت معجزه رسول خاتم اینست که قبل از ورود اجباری انسان به عالمی دیگر ، دست اورا میگیرد و با خود به معراج میبرد، و اینچنین است که آدمی دوباره متولد میشود! اما این حیات کجا و آن یکی کجا؟! اصلا گویا تا وارد این حیات جدید درونی و باطنی و انفسی نشوی، آن حیات ظاهری و مادی و آفاقی معنا و مفهوم درستی پیدا نمیکند! تازه پس از استشمام رایحه این عالم جدید است که رمز ناآرامیهای وجودیت را میفهمی و درک میکنی که گمشده حقیقی تو چیز دیگری بوده و نوای سوزناک "نی" وجودت بواسطه دور شدن از محبوب دیگری است و تو عاشق و شیفته معبودی دیگر هستی....و این همان "حیات " جدیدی است که پیغمبر خاتم خدا بآن فرا میخواند: حیات انفسی!
@namazesobh
معمولا وقتی سخن از زندان و رهایی مطرح میشود،اینطور بذهن میرسد که شخص دیگری مارا محبوس نموده و توانسته ایم از این زندان خلاص شویم.اما حقیقت این است که در چنین زندانی نهایتا جسم و تن آدمی زندان میشود و چه بسا که به تقویت و رشد فکر و روح او نیز بیانجامد! لکن درد اصلی در جایی است که آدمی اسیر افکار وباورهای غلط است.این زندان هم خطرناکتر است و هم رهایی از آن دشوارتر است چون زندان بان دراینجا خود آدمی است! وکسی که میخواهد تو را آزاد کند باید این قدرت را داشته باشد که تو را علیه خودت بشوراند! واین همان کار بزرگی است که تنها پیامبری الهی میتواند انجام دهد.رهاکردن انسان از زندان افکار جاهلانه خودش! و چه فاصله زیادی است میان شخص جاهلی که در جاهلیتی عمیق اسیر پندارهای نادرست خویش است و انسانی آزاده که از همه سطوح مادی دنیا عبورکرده و پا به آستانه ساحت ملکوت گزارده است! آری معجزه این آخرین پیامبر در همین است که با کلام و سخن الهی اش یعنی"قرآن" آدمی را از حضیض ملک به اوج ملکوت رسانید....
@namazesobh