یکی از خصلتهای ما انسانها این است که آنچه داربم را نمیبینیم! ولذا همیشه چشممان بسوی چیزهایی است که نداریم! پس همیشه حسرت بدلیم!چون تا هست که قدر نمیدانیم ووقتی هم که قدردانش میشویم که نیست! و این یکی دیگر از حکایات عجیب زندگی ماست!
اگر یادمیگرفتیم که میدیدیم آنچه داریم آنگاه چند نتیجه داشت:
اولا شاکر میشدیم وخدا میداند که شاکربودن چه نعمت بزرگی است و بسیاری از ماها به چه راحتی این نعمت را ازخود دریغ میکنیم.شکر از سرمایه هایی است که بی هیچ هزینه ای در اختیارما قرار میگیرد.هزینه اش فقط یک جو معرفت است....شخصا عاشق آدمهایی هستم که بظاهر چیزی ندارند اما همه وجودشان شکر است!
ثانیا از بودن این نعمتهای دم دستمان لذت میبردیم! چقدر فرزندانی که سالها حسرت لحظه ای بودن کنار پدر ومادر را بدل دارند!...
وقتی نعمت را نمیبینی از بودنش شادمان نمیشوی واین شادی از دستت میرود.وزمانی میفهمی که اودیگر نیست!
ثالثااگر نعمتهایی که نقدا در کنارما هستند را میدیدیم اینقدر در رنج بدست آوردن آنچه نیست نمیافتادیم! که بسیاری از آنها هم سرابی بیش نیستند! گاه مامیدویم فقط چون بقیه مبدوند! وحتی نمیپرسیم چرا میدوند...شاید آنچه آنها بدنبالش هستند در دست ماباشد!....
بازهم بگویم؟....بگمانم کافی است زیرا از قدیم گفته اند که در خانه اگر کس است یک حرف بس است!
@namazesobh
از میان عوالمی که مخلوق خدای متعال است،
دنیا پست ترین آنهاست! وطبیعتا بواسطه جایگاه نازل دنیا و فاصله گرفتن انسان از عالم ملکوت،
در این دنیا دچار ظلمت و اندوه وحزن میشود.
موجودات دنیوی بدلیل محدودیت و نقصانشان
آدمی را با محرومیت دایمی مواجه میسازند.
رمز بسیاری از حالات شکننده آدمی تکیه بر این اسباب موقتی و غفلت از مسبب الاسباب
است. اسبابی که منشا توجه به کثرات وتشتت خیال و پراکندگی حالات ودرنتیجه غم واندوه است.درچنین شرایط و اوضاع واحوالی آنچه میتواند موجب راحتی و آسودگی آدمی شود،
نوشیدن باده وحدت است که همه این کثرات از این راه ارمیان میروند و ندای لمن الملک طنین انداز میگردد.
اسقنی یارب کاس الوحده
شکرها یمحی ظلام الکثرت
ساقیا آن باده وحدت بیار
تابرد از چهره دل این خمار
عشق وحدت اردمی آید بکار
میکشاند مرتورا تا کوی یار..
آری...تنها توجه به آن وجود واحد است که همه غم و اندوه را ازمیان میبرد
@ namazesobh
ازامروز تاپایان ماه پیامبررحمت ماه شعبان المعظم تنها چندروز باقی مانده است! نقل شده که این دهه آخر این ماه پیامبر عنایت بیشتری داشتند....در دعاهانیز میخوانیم که دراین روزهای پایانی این دعا رازیاد تکرار کنید که:اللهم ان لم تکن غفرت لنا فیمامضی من شعبان فاغفرلنافیمابقی منه...خدایا اگرتا کنون مارا نبخشیده ای در این روزهای باقبمانده از ماه شعبان مارا ببخش....
آری...مناجات شعبانیه...زمزمه های الهی ان اخذتنی بجرمی احذتک بعفوک.....تا چندروز دیگر پایان می یابد....وبا بهار زیبای این دوماه رجب وشعبان تاسالی دیگر باید وداع کنیم....
@namazesobh