بازهم معرفت

در مسایل مربوط به انسان از هر کجا که شروع کنیم در نهایت باز هم به "معرفت" میرسیم.همه موانع حرکت به موانع بر سرراه معرفت برمیگردد و همه عوامل حرکت هم به همان مربوط است.اساسا رشد آدمی در معرفت اوست و مابقی فعالیتها مقدمه ای برای رسیدن به آن است.جالب اینجاست که تصویری که در دین از مرگ ارایه میشود هم دقیقا نشان دهنده همین حقیقت است.مرگ رهایی روح از قفس بدن است.پس کاملا پیداست که بدن برای بخشی از حرکت انسان طراحی شده که در ادامه راه از او جدا میشود.پس آنچه مهم است رشد آگاهی و معرفت آدمی است.لکن این معرفت، مشتی اطلاعات ذهنی نیست که پس از چندصباحی هم فراموش میشود.این معرفت حقایقی است که باهمه وجود خودش آن را یافته است و فراموش شدنی نیست!  همان حقایقی که بشکل انرژی میان آدمها تبادل میشود! کسانی که به گوشه ای از این آگاهی دست می یابند وجودشان برای دیگران انرژی بخش است! و رشد آدمی دقیقا در همین نوع حرکت اوست.به میزانی که آدمی وارد در این مسیر میسود به همان میزان از مسیرهای انحرافی وناصواب دور میشود.او باهمه وجودش درک میکند که تنها با صداقت و درستی و عشق و ایثار وگذشت و....میتواند دراین مسیر بجلو برود! و البته که چنین معرفتی نه فراموش شدنی است و نه کنارگذاشتنی! و اعمال عبادی هم برای رسیدن به چنین رشد وحرکتی است.وقتی "نماز" چنین رشد ومعرفتی به انسان ببخشد آنگاه همه زندگیش "نماز" میشود!

خوشا آنان که دایم در نمازند

به حمد و قل هوا..کارشان بی !

@namazesobh