نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

فقط مهر و فقط مهر!


میخواستم از " بی مهری" شکوه کنم اما دیدم وقتی میشود شاکر "مهر" بود چرا زبان را به گفتن نامهری آلوده کنم! براستی این فرصت محدود و گرانمایه عمر را چرا جز در خوبی و خوب اندیشی و خوب رفتاری  صرف کنیم؟ مگر نه اینستکه افکار ما مستقیما در روح وروان ما تاثیر میگذارند؟ وقتی میشود از عشق و محبت گفت، وقتی میشود حدیث مهرورزی را گفتگو کرد، وقتی میشود از عشق خدا به بندگانش سخن گفت، وقتی میتوان به دستگیری از دیگران اندیشید....پس چرا این کار را نکنیم؟شاید آنان که طعم محبت را نچشیده اند بخود آیند و از بیراهه جدایی و تفرقه و دشمنی و ...به شاهراه عشق و محبت پای بگذارند! هرچه بیراهه نامهربانی و بی مهری، کوچک و حقیر و تلخ و دوست نداشتنی است ، شاهراه عشق ومحبت ،بزرگ و شیرین و دوست داشتنی و شادی آفرین و ...است و قطعا با زندگی بهشتی تناسب بیشتری دارد چه اینکه خدای رحیم و غفور و ستار و ودود و مهربان و کریم و...خودش در آیه 54مایده آرزوی داشتن انسانهایی را نموده است که غرق در محبتند!(..یحبهم و یحبونه..) خدایی که همواره خودش را با وصف رحمان و رحبم معرفی میکند...آری..حیف است که این فرصت محدود حیات را جز در سپاس و قدردانی و شکر از این خدای مهربان سپری نمود....

@namazesobh

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد