تنها تمنای او !
در آیات قرآن میخوانیم که همه ذرات عالم به تسبیح حق مشغولند: وان من شی الا یسبح بحمده و لکن لاتفقهون تسبیحهم -اسری44
یعنی هیچ چیزی نیست مگر آنکه به تسبیح حق مشغول است لکن شماتسبیح آنها را در نمی یابید! بنظر میرسد که یک پیام مهم این دسته آیات اینست که جستجوی مدام محبوب حقیقی است که توجیه کننده حضور آدمی در دنیاست. و گرنه دل آدمی با هدف دیگری آرام نمیگیرد زیرا بهرچه توجه کند پست تر از خود اوست! تنها محبوب حقیقی است که طلبش شوق آفرین است.اگر این حقیقت را آدمی دریابد دیگر در برابر تلخ و شیرین، زشت و زیبا، غم و شادی و...دنیا زبان به گلایه نمیگشاید! بلکه اساسا نگاهش به این حقیقت دوخته میشود که همه عالم تجلی محبوب من است! و آنچه برای من کفایت میکند دیدن چهره زیبای "او" از ورای همه این فراز و فرودهاست! مرا چه کار به این پستی وبلندی های ظاهری؟ وقتی همه عالم با تسبیح او شادکامند! چرا من اینگونه نباشم؟ اگر اینگونه نگاه کردی، بیکباره همه نگرانیهای موهوم که ریشه در مستقل دیدن دنیا دارد از میان میرود و از آن سو همه وجود آدمی در تمنای آن محبوب متمرکز میشود! به بیان زیبای حافظ، زبان حال گل بابلبل شوریده همین است که جمال و زیبایی مرا تمنا کن و همین برای تو کافی است.دیگر چه میخواهی؟ مگر عاشق چیزی جز مشاهده جمال معشوق را تمنا میکند؟!
می خواه و گل افشان کن، از دهر چه میجویی
این گفت سحرگه گل، بلبل! توچه میگویی؟
@namazesobh
