خشوع"دل"

رابطه عجیبی برقراراست میان خشوع "دل"و همه زیباییهای هستی!.اگر عشق بخواهی در دل خاشع است.اگر آرامش و رضایت جستجو کنی در اینجاست.اگر سرور و شادی بخواهی باز باینجا میرسی.....چرا؟ چه رابطه ای است میان خشوع دل و این همه ی خوبیها؟...شاید نکته اش در اینجاست که وقتی " دل" خاشع میشود که عظمت خدا را دریافته است.و بادرک عظمتش به این اطمینان رسیده که همه ی اتفاقات تحت اراده و مدیریت حسابشده اوست.لذا هیچ نگرانی دراو باقی نمیماند بلکه مطمان میشود که خداوند لحظه بلحظه اورا میبیند و هیچگاه تنهایش نمیگذارد! میفهمد که او همواره در آغوش مهربان خدایش است!..لذا آرامشی عمیق پیدا میکند.آرامشی که با هیچ طوفانی از بین نمیرود.پس ابن احساس خوشی و لذت حاصل آن معرفت است.معرفت و شناختی که به خشوع و تسلیم همه جانبه "دل" انجامیده به گونه ای که در همه لحظات، در سرور و شادی است! اینجاست که معلوم میشود معرفت و عشق دوروی یک سکه اند! نه عشق بی معرفت حاصل میشود و نه معرفت بدون عشق معرفت است! عشق عمق و نهایت معرفت است! عاشقان حقیقتا بیشترین شناخت را دارند...چه بسا که این شناخت هم هدیه ای است که محبوبشان به آنان هدیه کرده است...شاید به همین جهت است که خداوند میفرماید: الم یان للذین آمنوا ان تخشع قلوبهم لذکرالله...؟ آیا زمان آن فرانرسیده که دلهای مومنان در برابر یاد حق خشوع پیدا کنند؟ از این آیه میتوان دریافت که این خشوع در مراحل بالاتر ایمان است که همه مومنان بآن دست نمی یابند!...رزقناا...انشاا...

@namazesobh