بلوغ توحیدی!

رسیدن به توحید،بلوغی را بهمراه میآورد که خودبخود بسیاری از مسایل و مشکلات فکری وروحی و روانی و..انسان راحل میکند! بخش عمده از وقت و فکر ما انسانها معطوف به سوالات و گفتگوهایی میشود که نه تنها نقشی در ارتقاء روحی ماندارد بلکه گاه مارا به بیراهه میکشاند.کودک نابالغی را تصور کنید که همواره از اقدامات بزرگترها انتقاد میکند و همه فرصتهای طلایی اش در این نزاع ها سپری میشود و نمیتواند مطابق برنامه حسابشده ای که برای او طراحی شده پیش برود!  ماظاهرا به خدای علیم و قدیر و خیرخواه و رحمان و رحیم و....معتقدیم ولی به گونه ای رفتار میکنیم که انگار هیچیک از اینها راقبول نداریم و گرنه این همه نگرانیها و اضطرابها و درگیریها چه معنایی میتواند داشته باشد؟ آیا با اندیشه توحیدی جایی برای خصومت و فساد باقی میماند؟معلوم میشود ماهمچنان در دوران کودکانه اندیشیدن بسرمیبریم و به بلوغ توحیدی نرسیده ایم! نشانه بلوغ در توحید آنستکه همه وجود ما سرشار از شکر و رضایت در برابر خدای مهربان شود!  آن وقت است که میتوان پذیرفت که واقعا به خدایی با آن اوصاف باور داریم! و البته آن هنگام است که طعم شیرین زندگی توحیدی را نیز میچشیم! ...اگر از غیر حق هجرت گزینی "واهجرهم هجرا جمیلا" وتنها باو تکیه کنی! " وتبتل الیه تبتیلا".......برای انسان موحد همه ابتلاءات رشددهنده و جان افزاست و تنها به "شکر" در او میانجامد! 

مارخ زشکر افروخته باموج وبحرآموخته

آن سان که ماهی رابود دریا و طوفان جان فزا..

@namazesobh