اعجاز قصدو نیت!

مسیر سلوک آدمی بیش از آنکه با پای جسمانی  طی شود محتاج حرکت قلبی و باطنی است.آنقدر که مقاصد ونیات در تحول آدمی نقش دارند شاید هیچ عامل دیگری اینقدر تاثیرگذار نباشد.بی جهت نیست که هیچ عبادتی بدون قصد قربت به خداوند معنا ندارد.کوچک ترین کارها با قصد ونیت الهی به بالاترین کارها بدل میشود و برعکس بزرگترین کارها با نیت شرک آلود از خاصیت میافتد.نیت آدمی و علاقه قلبیش در همراهی با گروهی او را از ثواب کارشان بهره مند میکند اما حضور فیزیکی صرف بدون همراهی قلبی تنها یک خستگی برایش بجای میگذارد! اساسا گرایشهای قلبی و باطنی است که همیسه جهت حرکت ما را مشخص میکند. پس نباید نگران این باشیم که شرایط بیرونی برای ما فراهم شود بلکه بیشتر باید بدنبال این باشیم که قصد و نیت و انگیزه خود را خالص کنیم.جاری شدن حکمت در وجود انسان که بعنوان پاداش اخلاص چهل روزه در روایات آمده کم چیزی نیست! ...پس از خداوند بخواهیم که اخلاص در توحید و بندگیش را روزی ماسازد انشاا...

@namazesobh