حسن ظن بخدا سرمایه ما
امام سجاد ع در مناجات راغبین میفرماید:
الهی ان کان قل زادی فی المسیر الیک
فلقد حسن ظنی بالتوکل علیک
خدایا اگرچه زاد راهم درسفر به سوی تو اندک است اما گمان نیکم در توکل برتو است!
آدمی وقتی بخودش و اعمالش از یکسو و راهی که پشت سر گذارده و راهی که در پیش رو دارد از سوی دیگر مینگرد در آستانه نومیدی قرار میگیرد! زیرا فاصله نقطه ای که در آن ایستاده با نقطه ای که باید بآنجا برسد بسیار است و از طرفی بهر یک از اعمال خودش هم که نگاه دقیق میکند صدها عیب و اشکال در آن پیدا میکند.این تازه در میان کارهای خوبش است!و الا کارهایی که رسما مشکل دار هست که بماند.حداقل ایرادی که در کارهایش مشکل ساز است نیات اوست که اتفاقا بسیار هم مهم است!یعنی مهمترین بخش عمل نیتی است که بیشترین مشکل را انسان با آن دارد! ...
اینجاست که بیکباره همه سرمایه اندوخته خود را برباد میبیند...! ...
و اینجاست که معنای دعای امام سجاد ع روشن میشود و معلوم میشود که اساسا سرمایه ما معرفت و حسن ظنی است که باو داریم و نه اعمال بی مقدارما!!
واین مضمون همان شعری است که بر روی قبر برخی اولیا نوشته شده:
وفدت علی الکریم من غیر زاد
من القلب السلیم والعمل الصالح
وحمل الزاد اقبح شی
اذاکان الوفود علی الکریم!
که مضمونش اینست که دست خالی ببارگاه دوست میروم چرا که بردن توشه به بارگاه کریم زیبا نیست!!
