ضرورت بازگشت به او

خالق انسان وجود آدمی را بگونه ای آفریده که تنها با یاد و توجه به او آرامش پیدا میکند.اما این توجه و تذکر می بایست اختیاری و به کمک فکر و اندیشه خودش باشد.بستر زندگی دنیا که مرکز غفلت و دوری از وحدت اولیه و محل تقدیس و ترغیب معبودهای کاذب است او را از اصل خودش دورمی سازد.سرگرمی به غرایز و فرورفتن در لذات محدود و موقتی بهترین فرصتهای رشد و تعالی را از او میگیرد و درنهایت نیز نه آرامشی را به ارمغان میآورد و نه میتواند ریشه دلهره ها را بخشکاند.اینها همه به سبب آن است که روح آدمی از جنس دیگری است و با انس ولذت دیگری به آرامش پایدار میرسد...اما قدم نخست در این راه همین است که ضرورت این بازگشت را دریابد و متذکر شود که شوق واشتیاق اساسی و آرامش و رضایت پایدار در این کثرات دنیای مادی حاصل نمیشود

آدمی در عالم خاکی نمی آید بدست

عالمی دیگر بباید ساخت وزنو آدمی

این تذکر و توجه درسایه تعالی ساحت معرفت و اندیشه پدید می آید.وقتی فکر واندیشه اوج میگیرد و چشم خویش را به ساحت ربوبی پروردگار میگشاید آن گاه است که شوق و اشتیاق درونیش افزون میشود وراهی سفر عشق میشود.

@namazesobh