امتحان در راه است!

برادران و عزیزان

السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

مدتهاست که در فکرم در ساعات فراغتی که برای قلب تیره عاصی پیش می آید و تنها یاد و خاطره زیبای یاران فی الله  صفابخش و منور درون تیره اش می باشد آنچه در خاطره و قلب می گذرد به قلم آورم و به عنوان یک وظیفه ارسال دارم اما چون در این یادآوری یاران زیادی از پیشگاه اندیشه رژه میروند که عده ای به حق پیوسته اند و بعضی مهاجرت کرده اند و در نقاط پراکنده ای به انجام وظیفه پرداخته اند و آنها هم که مانده اند به خویش مشغولند .این که به کدامیک بنویسم و به چه آدرسی ؟به آدرس شهدا ! به آدرس مهاجرین !و یا ....مرا از نوشتن باز داشته است و بهتر آن دانسته ام که تنها به ذکر و خاطره آن عزیزان بس کنم و در انتظار آن باشم که گاه زنگ در بصدا در آید و عزیزی را در این دیار زیارت کنم و یا هم تفضلی و لطفی از خداوند دست دهد و به زیارت شهدا در خواب نائل آیم و....

بالاخره در سالگرد 10 دی قلم روی کاغذ رفت و به آدرس یک برادر با او و دیگران به پای سخن نشستم....

من بازگشت آن صفای ایام را با آن یاران پاک و صادق را جز رویایی نمیبینم که همین رویا برایم خیلی لذت بخش و صفاآفرین است. راستی چه دوران باصفایی بود. چه یاران پاکی بودند و بودید و در این بین ناخالصان  و کج اندیشانی مثل من هم توفیق داشتند با پرواز آن معراجیان حق به حرکت درآیند و تربیت شوند.

اعتصام به حبل الله روزبروز در حال تقویت بود. یاران بهم نزدیک و نزدیکتر می شدند. خلوص ها و ارزشها بیش از هر زمان جلوه کرده بود. به هر طرف که می نگریستی سیمای پرهیزکاران شور می آفرید و زیبایی به صحنه خدمت می بخشید. دعای کمیل  مزارشهدا  اردوهای ضیافت الله و....گویا باران اخلاص باریدن گرفته بود و روزبروز یاران جدیدی را به رهروان راه می افزود......

کم کم احساس می شد که قدرتی است و قدرت صداقت است و این خود زنگ خطر بود. زنگ خطری که در این آهنگ قدرت که خودش را نشان می داد و گاه به زبان در می آمد..(و داشت میرفت که) خودسازی فراموش شود و در جو مهر و الفت و صفا انتقادها کاهش یابد و کم کم فراموشیها بمیدان آید ....که باز رحمت خدای مهربان ..وزیدن گرفت اما رحمتی که با امتحانی سخت توام بود که امتحانهای خدا همیشه رحمتهای خدا برای بندگانند...

امتحان آغاز شد . هر کسی به اندازه ظرفیت و توان و متناسب با روحیه و توانش از آبرو گرفته تا خون تا ایثارو.. جهاد و هجرت و پراکندگی یاران آغاز شد و ....در این میان افرادی مثل من امتحانی در حدی پایین متناسب با خودم که تا این لحظه یقین دارم که این امتحان را خوب پس ندادم اما خداوند به لطف خودش رحمتهای خودش را متوقف نکرد و رحمتی پس از رحمتی نصیب فرمود. عزیزانی که راه خدا را با خون پیمودندو با خون پیام دادند که راحت شدند..امتحان و سنگینی عظیم آن برای آنها می ماند که می خواهند بمانند و با صبر و ایثار به وظیفه خویش ادامه دهند. خوشا بحال شما عزیزانی که امروز در سنگر ایثار بتوانید ارزشهایی که شهدا آفریدند حفظ کنید.

سخن من در این رابطه بسیار زیاد است که به وقت دیگر واگذار میکنم. جبین خدایی تک تک برادران را از دور می بوسم و دستشان را به بیعت می فشارم و التماس دعای مخصوص دارم.

دیماه 1363    محمد شهاب

==========================================

پی نوشت

امروز 21 بهمن بیست و هشنمین سالروز شهادت  شهید حجه الاسلام حاج محمد شهاب است. نامه  فوق  یکی از نوشته های منتشر نشده شهید شهاب است که در دیماه 63 یعنی یکسال قبل از شهادت نوشته شده است.سالهای قبل هم در چنین روزی نوشته هایی از آن شهید را در این خانه منشر نمودم .

همچنان که از متن نامه پیداست این متن در دوره ای نوشته شده که شهید بعد از اتفاقاتی که در دیماه 61  در بیرجند رخ داده بود  به قم برگشته  و در این سالها رنج مظلومیت و ... به دردهایش افزوده شده بود.البته وی از این اتفاقات در همه این سالها به رحمت الهی یاد میکند و تاکید میکند که اینها همه امتحانات الهی بوده...که حقیقتا نیز همینطور است. نوشته های شهید در فاصله سالهای 61 تا 64 وارد فاز معنوی عجیبی میشود که خود حکایت از سیر انفسی خاصی دارد که او پس از این امتحانات سخت طی نموده و در نهایت نیز در خیل شهیدان به لقای الهی نایل میشود.

یادش گرامی و راهش مستدام