در آیات 24تا26سوره ابراهیم خداوند به شجره طیبه و خبیثه مثال میزند و ویژگیهای آندو را بیان میکند و میفرماید که شجره پاک و طیب بدلیل اینکه ریشه درستی دارد هم ثبات و قرار دارد و هم میوه و نتایج زیبا برخلاف درخت ناپاک که نه قراری دارد و نه ثمری! (الم تر کیف ضرب ا...مثلا کلمه طیبه کشجره طیبه....)
واقعیت این است که همیشه چشمها به ظواهر دوخته است در حالی که اساس مربوط به باطن و ریشه است و غفلت از ریشه همه وجود انسان را میخشکاند.آنوقت هر چه هم سخن از زیبایی و تقوی و پاکی بگویی هیچ ثمری نخواهد داشت چرا که این سخنان ، الفاظی بی محتوی و فاقد ریشه است و بنابراین حیات ندارد و همانند گل مصنوعی که تنها یک زیبایی ظاهری و فریبنده داشته و هیچ کس از بو و عطر آن معطر نمیشود ، هیچ کس از چنین مواعظی بهره نمیبرد.سخنی که از حضرت علی ع در مطلب روز گذشته نقل شد نیز اشاره به همین نکته داشت .وقتی نفس و باطن آدمی فاسد شود معنایش آنست که درخت وجودش آسیب دیده است و در چنین جایی تنها باید ریشه را درمان کرد! و تا ریشه ها درمان نشوند درخت وجود اصلاح نخواهدشد.
دل اگر پاک بود جلوه گه نور خداست
سینه پاکدلان آینه دوست نماست
زاهدا از چه به تزویر شوی درمحراب
این چه زهدی است که آلوده به نیرنگ و ریاست!
@namazesobh
یکی از خواص روز قیامت این است که اسرار آدمی علنی و آشکار میشود: یوم تبلی السرایر.آیه 9سوره طارق.اما آیا فقط قیامت است که ظرف ظهور اسرار آدمی است؟ البته تردیدی نیست که در آنروز همه چیز برملا میشود و کسی نمیتواند نیات قلبی خودش را مخفی کند اما اگر دقت کنیم میبینیم که نتایج اسرار و نیات گذشته آدمیان در اعمال بعدی آنها ظهور پیدا میکند! و همین است که موجب میشود گاه شگفت زده شویم.کافی است صحنه امتحانی پیش آید .در این صحنه ها نیاتی که در زمین دل کاشته شده سر باز میکند! و چنین است که هیچ چیز در این عالم بی حساب و کتاب نیست.اگر دیده بینایی باشد میتواند ظهور قیامت را در همین دنیا مشاهده کند.وقتی بوی تعفن نیات فاسد، شامه آدمی را آزار میدهد بخوبی میشود فهمید که چرا اصلاح درون اینقدر اهمیت دارد.و چگونه میتواند فساد باطن اینقدر نقش مخربی داشته باشد .علی ع در خطبه 69 میفرماید: وانی لعالم بما یصلحکم و یقیم اودکم ولکن لااری اصلاحکم بافساد نفسی! آنقدر امیرمومنان مراقب باطن و سر خود است که میفرماید به هیچ قیمتی حاضر نیستم نیت درونی من فاسد شود و لو برای اصلاح کژی های شما باشد! آیا تا چه حد مراقب خویش هستیم؟ !
@namazesobh
وقتی خیلی چیزها را نمیدانی سوال هم خیلی برایت ایجاد میشود! و هرچه دامنه جهل تو بیشتر باشد دامنه سوال و حیرت تو بیشتر است.طبعا کسی که سوال دارد میپرسد و این اشکالی ندارد.اما مشکل از آنجا شروع میشود که سوال از دوست را به شکایت در نزد غیر دوست تبدیل میکنی! دوستی که هرچه داری از اوست ! و این شکایت به نزد غیر بردن تورا از حالت توجه به دوست دور میسازد! و هرچه میگذرد فاصله خود را بااو بیشتر میکنی و البته به پاسخت هم نمیرسی! وقتی در جهانی زندگی میکنی که قطره ای است از عالم بیکران الهی و تو در عداد این همه از هیچ هم کمتری ، چه توقع نابجایی است که از این همه عظمت سردر بیاوری! تو حتی اگر موسی باشی در برابر خضر شرمنده میشوی.... واگر بخواهی آگاهی بیشتری پیدا کنی راهش نزدیک تر شدن است ! هرچه توجهت باو بیشتر باشد به حلقه محیط بر هستی نزدیکتر میشوی و هرچه نزدیکتر شوی بر فهم ودرک تو افزوده میشود.در اینجا آگاهی همراه با حرکت است.و حرکت فقط در سایه حضور و توجه و تشنگی و طلب رخ میدهد.و البته شکایت بنزد دوست بردن هم یک جور حرکت است! ونشان میدهد که تو از او غافل نیستی! و همین توجه تو را نزدیکتر و آگاهتر میکند.یعقوب پیامبر هم که باشی گاه شرایطی پیش میآید که باید سالها شکایت پریشانی و اندوه خود را بنزد دوست ببری و اطمینان داشته باشی که او خود راه بنده پروری را میداند.( قال انما اشکوا بثی و حزنی الی ا..... آبه 88 سوره یوسف) وچه زیباست راز دل با دوست گفتن و جز بااو لب بسخن نگشودن و تنها از او خواستن و غیر از او ندیدن و در همه حال بااو بودن! که مگر نزدیک شدن باو جز این راهی دارد؟!...
گفته بودم چوبیابی غم دل باتو بگویم
چه بگویم که غم ازدل برود چون تو بیایی!
@namazesobh
در آیه 47سوره فرقان میخوانیم: هوالذی جعل لکم اللیل لباسا.او خدایی است که شب را برای شما لباس قرار داد.
یکی از معانی شب همین دنیاست.چراکه در دنیا همه چیز پوشیده و مخفی است ولی قیامت بمنزله روز است که همه چیز در روز و در مقابل نور خورشید علنی و آشکار میشود.لذا دنیا برای انسان بمنزله لباسی عمل میکند که زشتی های اورا میپوشاند ولی در قیامت این لباس وجود ندارد و زشتیهایی که در زیر لباس مخفی بود آشکار میشود! و جالب اینجاست که همین شب برای برخی زمینه جلب توجه و نزول ملایکه الهی میشود.آنها بگونه ای عمل میکنند که فرشتگان خدا در شب برآنها نازل میشوند.تنزل الملایکه والروح فیها...واین همان شب قدر است.پس این شب برای برخی "شب قدر" میشود! اما برای دیگران "شب قبر" است! برای کسانی که در زیر قبر بدیها و زشتیهای وجودشان مدفون شده اند ! وچقدر تفاوت است میان این دو گروه! گروهی در همین ظلمتهای شبانه دنیا با تمسک به ریسمان الهی وارد وادی نور میشوند که ا...ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور) آیه الکرسی) و گروهی هم در این ظلمتها خودشان را دفن میکنند! ببینیم وضعیت ما چگونه است؟!
تو لیله القبری برو تا لیله القدری شوی
چون قدر مر ارواح را کاشانه شو کاشانه شو!
@namazesobh
در آیه 74 سوره قصص میخوانیم:
یوم ینادیهم فیقول این شرکایی الذین کنتم تزعمون؟ یعنی درقیامت بآنها خطاب میشود پس کجایند شریکانی که برای خداوند گمان میکردید؟ این مضمون در آیات بسیار دیگری هم بارها تکرار شده است.اساسا ارتباط انسان باخدا بگونه خاصی است.در اینجا هرچه احساس فقر و نداریت بیشتر باشد ، به غنای بیشتری میرسی! و هرچه تکیه گاه های بیشتری در دل خودت نشانده باشی به ضعف بیشتری دچار میشوی! پس وقتی در زندگی احساس غم و ناتوانی بیشتر بسراغت میآید فرصت مناسبتری است که حقیقت خودت را دریابی! حقیقت تو در همین چند قدمی توست! خدای مطلق و بی نهایتی که تا کنون حجاب تکیه گاههای دروغین اجازه نمیداد او را مشاهده کنی.اما اکنون که به ضعف مطلق رسیدی و همه آن کوههای درون دلت خورد شد ، پرده ها کنار رفت و حقیقت آشکار شد که لمن الملک الیوم؟ ل..الواحد القهار! حقیقتی که البته در قیامت برهمگان آشکار میشود اما برای تو در همینجا دیدنی شد.بخوبی دریافتی که همه هیچند! و فقط اوست که هست! هم اکنون آرامشی پیدا میکنی چون به حقیقت مطلقی در درون خودت راه یافته ای...حقیقتی که همیشه بود اما تو او را نمیدیدی! پس آنچنان هم که میپنداریم تلخیها تلخ نیستند! شاید آنها مقدمه رسیدن ما به شیرینی بزرگتری باشند. غم بدل راه ندهیم که همیشه هست آن دست گیرنده ای که فقط در چنین وقتهایی او را میبینیم! و وقتی اورا میبینی شرمنده میشوی که تو اینقدر ثروت داشته ای و تابحال نمیدانستی؟ از حالا ببعد دیگر همه چیز رنگ دیگری پیدا میکند.شور وشعفی پیدا میکنی که هیچگاه نداشته ای، زیرا به ثروتی دست یافته ای که پایان ناپذیر است! ولی از یادت نرود که این چشم را از کجا بدست آوردی!
جهان آن تو و تو مانده عاجز
زتو محروم تر کس دید ؟ هرگز!
@namazesobh