گوهرپنهان

همیشه در شلوغی و تاریکی،امکان گم شدن شیی ارزشمند وجود دارد.درشلوغی اجتماع و در میان حوادث و التهابات روزمره آن ،این گوهر وجود من و توست که اندک اندک بفراموشی سپرده میشود و ازقضا ریشه همبن دردهای اجتماع نیز در فراموشی این گوهر است!  امروزه شامه  همه ما رابوی تعفن دروغ و بی صداقتی در اجتماع آزار میدهد اما توجه نمیکنیم که اگر از خود مراقبت نکنیم این عفونت حیات خود مارا نیز بخطر میاندازد ،در حالی که اتفاقا اگر مراقبت کنیم میتوانیم در همین مرداب متعفن ،نیلوفر زیبای وجود خود را پرورش دهیم و از قضا ماجرای هستی نیز همین است ؛کشف نیلوفر وجود خودت و فراهم ساختن زمینه رشد آن!  بسیار اشتباه است این گمان که مجبوریم همانند دیگر قسمتهای این مرداب فاسدونابودشویم! که این گمان همان وسوسه همیشگی شیطان است! کافی است با خودت صادق باشی و راه صدق را درپیش گیری!  که اگر اینجنین باشی گوهر جان تو زنده میشود و حیات پیدا میکند و اندک اندک این طعم لذیذ روغن وجودت در میان این دوغ بدن! پیدا شده و تو را بسرمنزل مقصود میرساند.از خدا بخواهیم که: قل رب ادخلنی مدخل صدق و اخرجنی مخرج صدق...(ایه ۸۰سوره اسرا)

جوهر صدقت خفی شد در دروغ

همچو طعم روغن اندر طعم دوغ

آن دروغت این تن فانی بود

راستت، آن جان ربانی بود

سالها این دوغ تن پیدا وفاش

روغن جان اندر او فانی و لاش!

@namazesobh