آخرین شب!

همیشه آخرین لحظات تفاوت دارند. تفاوتشان هم در اینست که بارفتنشان تازه متوجه حضورشان میشوی!  جداشدن از این لحظات آنوقت دشوارتر میشود که بدانی لحظاتی قیمتی و نابند! در چنین شرایطی این جدایی سخت تر است.وداع با ماه رمضان اینچنین است.بی جهت نیست که امام سجاد ع آنچنان با حسرت واندوه با این ماه وداع میکند.چقدر توصیف حضرت در این دعا جانسوز است.یک یک خصلتهای ماه را یادمیآورد و بر جداشدن از آنها اشک میریزد! و این نشانه معرفت بلند اوست.قدر دانستن با معرفت ارتباط مستقیم دارد.برای ما که از این ماه چیزی جز گرسنگی و تشنگی ظاهری نصیبی نداریم چنان وداعی هم جایی نخواهد داشت.اما یک نکته فقط هست که خود حضرت هم در این دعا بدان تصریح دارد و آن توجه دادن به لطف و کرم و رحمت حضرت حق است.و این تنها سرمایه ما در همه حال است.اگر توفیقی یار میشود از اوست  و اگر هم بی نصیب از آن هستی باز چشم امیدت باوست.هرچه هست اوست...و توجه به این فقر و نیاز خود سرمایه ای است!  (یاایهاالناس انتم الفقرا الی ا ..وا...هوالغنی الحمید) لذاست که در مقابل او جز توکل چیز دیگر بی معناست!

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست

راهرو گر صدهنر دارد توکل بایدش

@namazesobh