یکی از خصلتهای دنیا فریبندگی اوست.چشم آدمی به جلوه های ظاهری امروز مغرور میشود ولی فردای آخرت حقیقت را مشاهده میکند که هیچ یار و یاوری ندارد.یوم تبلی السرایر فماله من قوه و لا ناصر(سوره طارق آیه 9) پس اگر در همین دنیا شرایطی پیش بیاید که آدمی با این حقیقت مواجه شود ،باید قدرش رابداند. هر تکیه گاهی بجز خداوند بی اساس و پوشالی است و نمیتوان بآن تکیه کرد.و خداوند این حقیقت را در حوادث گوناگون به مانشان میدهد. بهمین جهت است که میزان نجات و رستگاری آدمی به میزان خلوص نیت و باطن اوست.هرچقدر در درون و باطن خود به آن جقیقت اصلی تکیه کرده باشد بهمان اندازه از توفیق بیرونی بهره مند میشود.پس اگر میخواهیم توفیقی در بیرون نصیب ماشود بر پاک کردن سر و درون خود بکوشیم!
اگر خواهی که گردی بنده خاص
مهیاشوبرای صدق و اخلاص!
@namazesobh