بهشت جان !

همه آنچه در این دنیا تجربه میکنیم نمونه و ماکتی است از هرآنچه در نشاءی آخرت با آن روبرو خواهیم شد.زیبایی ها حکایت از بهشت دارند و زشتی ها حکایتگر جهنم اند.اما معمولا آنچه بیشتر توجه آدمی را بخود مشغول میکند  زیبایی های ظاهری است که با حواس ظاهر درک میشوند.البته که هم اینها هم در بهشت ابدی هست! انواع نوشیدنیها و خوردنیها و...اما نکته مهم در اینجاست که همه این امور زیبا خود از آن جهت زیبا هستند که بهره و نصیبی از زیبایی مطلق در آنهاست و ویژگی برجسته آدمی این است که میتواند به ادراک آن زیبایی اصلی نایل شود.همه فلسفه خلقت بااین همه طول و عرض برای رسیدن بهمان نقطه است.والبته راه رسیدن به آن ادراک تنها حواس ظاهر نیست بلکه اندیشه وتفکر است! تعقل است که انسان را به بهشت "جان" میرساند! و شکوه انسان از همین بابت است که به چنین بهشتی دسترسی دارد.اساسا بدون درکی از بهشت جان و روح ، بهشت جسم وبدن معنایی ندارد.اگر درکی از آن زیبایی های اصلی نباشد هیچیک از این زیباییهای ظاهری رنگ و بویی نخواهد داشت.وچه حماقت بزرگی است که آدمی به غذای تن بسنده کند و روح وجان خودش را گرسنه وتشنه نگاه دارد ! وچه فاصله زیادی است میان این دو مطلوب.هرچه خرسندی و رضایت است مربوط به بهشت جان آدمی است که تنها با ادراک جمال حق  محقق میشود.وقتی رخ زیبای یار را در هستی مشاهده میکنی جهان برای تو معنا پیدا میکند.تو در حقیقت خواهان آن جلوه مطلقی اما این خواسته های کوچک مادی مانع برسر راه دیدن آن جمال زیبایند.و گرنه او به تو از خودت نزدیک تر است! 

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

هرکس که این ندارد حقا که آن ندارد!

@namazesobh