اگر آدمی از نعمتی برخوردار باشد ولی قدر آنرا نداند مثل این میماند که اصلا آن راندارد!
کودکی که سکه طلا در دست دارد ولی ارزش آن برایش از یک پفک کمتر است ،داشتن آن سکه اصلا نفعی بحالش ندارد.قصه ما آدمها ونعمتهای معنوی همین است! اصلا قدر و قیمتش را نمیدانیم.وجالب اینست که باحرص و اشتیاق بدنبال متاع قلیل دنیوی هستیم و پس از بدست آمدنش خدارا شکر میکنیم که آن بهره مادی را بماداد ولی نمیدانیم که خود این "شکر" ارزشش از آن بهره مادی(هراندازه که باشد) بالاتر است.واینست درد بی درمان ما آدمها! به همین دلیل است که معرفت و شناخت اینقدر اهمیت دارد.تانسبت به ارزش چیزی معرفت نداشته باشیم چه بهره ای از آن میبریم؟ امام هادی علیه السلام میفرمایند که انسان شاکر با شکر خودش بیشتر سعادتمند میشود تا نعمت مادی که بواسطه آن نعمت شکر بجا آورده است!....
@namazesobh
سلام استاد.مطالبتون خیلی زیباست همه رو خوندم بعدا واسه همه نظر میدم
سلام...ممنووونم
سلام استاد.مطالبتون خیلی زیباست همه رو خوندم بعدا واسه همه نظر میدم
تشکر