تنها عملم مال من است!

یکی از عمده دلایل پیدایش درد ورنج در زندگی ما به اینجا برمیگردد که بدنبال بدست آوردن چیزهایی هستیم اما برای ما حاصل نمیشود! ویا نگران از دست دادن چیزهایی هستیم...وباز همه این نگرانیهابخاطر اینستکه خود را مالک و صاحب این چیزها میدانیم.مال من..آبروی من...شهرت من....کار من...وطبیعی است که وقتی خود را صاحب چیزی میدانیم بودن و نبودن آن برای ما فرق دارد.اما اگر اندکی در این امور دقت کنیم میبینیم که حقیقتا ما مالکیتی نسبت به هیچیک از اینها نداریم.بهترین شاهد براین امر آن است که هیچیک از این امور پس از مرگ با ما نیستند و همه را در همین دنیا رهایشان میکنیم! حال جالب اینجاست که همه غصه و ناراحتی ما برای همین اموری است که مال ما نیستند!  و همه شکوه ما از زندگی و افراد و...به همین برمیگردد...یعنی به اموری اعتباری و موقتی که نفع و ضرر حقیقی برای ما ندارند.و حال جالب تر اینست که کمنر دغدغه ای نسبت به چیزی داریم که حقیقتا مال خود ماست و همیشه با ماست و سازنده بهشت و جهنم ماست! و آن چیزی نیست جز اعمال ما! ...که البته عمده در عمل هم قصد ونیت و غرض باطنی ماست چون کالبد بیرونی عمل چه بسا که در اختیار ما نباشد. آری ما در حقیقت تنها مالک نیات و اغراض خود هستیم! همان چیزی که کمترین بها را به آن میدهیم!  پدیده شوم نفاق و دورویی و دروغ و  ...همه از آنجا پیدا میشود که اغراض ما فاسد میشود و گرنه کسی که از اغراض خودش مراقبت میکند هیچگاه تن به چنین حالاتی نمیدهد...چقدر خداوند در قرآنش بر این نکته تاکید میکند که خدا به آنچه میکنید و به آنچه در درون دلهای شماست آگاه است!!

@namazesobh