کودک وقتی دستش از دست مادرش رها میشود اشک میریزد چون احساس بی بناهی میکند. سختی تنهایی نیز در همین است. و ارزش ایمان به خدا دقیقا در همینجا معلوم میشود. مومن خداوند را در همه جا و باهمه چیز میبیند. (هوالاول و الاخر والطاهر والباطن و هوبکلشی علیم. سوره حدید. ایه3) وقتی همه چیز تصویری از جلوه های حق باشد دیگر چه جای ترس و نگرانی است؟ تازه معلوم میشود همه دلبستگیها به "غیراو" سرابی بیش نبوده است و چگونه میشود به سراب دل بست! بی جهت نیست که درک توحید مهمترین رکن دینداری است.چرا که هرانچه هست جلوه اوست. واز آنسو شرک و کفر ناموجه ترین روش انتخاب است. اغلب نگرانیها و دردورنجهای بشر نیز حاصل دورشدن از خداوند است. کافی است لحظه ای بیندیشیم و از عمق وابستگی خود به او باخبرشویم.
گربه جهل آییم آن زندان اوست
ور به علم آییم ان ایوان اوست
ور بخشم وجهل عکس قهر اوست
ور به صلح و عذر عکس مهراوست
@namazesobh