اگر با دقت بیشتری به اتفاقات روزمره زندگی بنگریم متوجه میشویم که بسیاری از دلنگرانیها و غصه خوردن ها و... اساسا بیهوده بوده و تنها بدنبال برخی خیالات برای ما بوجود آمده بود. چه بسیار مواقعی که از اتفاقی بشدت عصبانی میشویم و حتی گاه در آن شرایط دست باقداماتی میزنیم که جز افسوس بعدی نتیجه ای ندارد.گاه سخنانی از ماصادر میشود که مارا ناخواسته وارد یک درگیری بی حاصل میکند. و گاه عمری از ما صرف غصه های بیهوده میشود. همه اینها بدنبال خیالاتی است که برای انسان بوجود میآید. خیال میکند کسی باو توهین کرده و باید جوابش را کف دستش بگذارد! خیال میکند هزینه زیادی از دست داده و نگران میشود. خیال میکند که... در حالی که در همه این موارد آنچه در نتیجه این فشارهای عصبی از دست میدهد خیلی بیشتر از اصل ماجراست و همه اینها بدنبال آن خیالات است. جالب اینجانب که قرآن نیز بسیاری اعمال آدمی را ازبین رفته تلقی میکند(آیه 23 سوره فرقان) و خدا میداند که چه بخش عمده ای از عمر و انرژی ما در این مسیر از دست میرود! و مولانا چه زیبا در یک بیت بی اساس بودن همه این درگیریها و نزاعها و... رابیان میکند:
برخیالی صلحشان و جنگشان
وزخیالی فخرشان و ننگشان!
@namazesobh