نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

بذر عشق


وقتی با حادثه ای غیر منتظره چون زلزله مواجه میشوی میتوانی هراس آدمیان از مرگ را نظاره گر باشی. براستی که مرگ پدیده ای تامل برانگیز و پرماجراست.وقتی به متون دینی مینگری میبینی که یاد مرگ میتواند در زندگیت نقش آفرین باشد. وقتی مرگ اندیش شدی آنگاه بهره گیری از زندگی جلوه دیگری پیدا میکند.بامرگ اندیشی است که به اهمیت فرصتی که در اختیار داری پی میبری زیرا همه حاصل پس از مرگ تو وابسته به عملکرد امروز توست.هر آنچه گفته ای و شنیده ای و خواسته ای و ....همان هایی است که در زندگی پس از مرگ تو تجلی پیدا میکند.وچه ماجرای عجیبی است.در آن روز اعمالی از خودت را مشاهده میکنی که از دیدنش شرم و خجالت همه وجودت را فرامیگیرد.در آیه ۳۰ سوره آل عمران میخوانیم:

یوم تجد کل نفس ماعملت من خیر محضرا و ما عملت من سوء تود لو ان بینها و بینه امدا بعیدا

یعنی روزی فرا میرسد که آدمی همه کارهای نیکش را در برابر خویش میبیند ولی از دیدن اعمال بدش (شرمنده است) و دوست دارد میان او و این دسته از کارهایش فاصله زیادی باشد(که آنها را نبیند)

و چه زیباست وقتی مرگ را حیات جدید و برتری میبینی.آنگاه نه تنها هراسی از آن به دل نداری بلکه آنرا انتقالی زیبا از حوضی خرد به اقیانوسی بیکران و زیبا میبینی. و آنوقت است که تصمیم میگیری در مزرعه دنیا جز بذر محبت و عشق نکاری تا فردای پس از مرگ جز محبت و عشق حاصلت نباشد!

در این خاک در این خاک  در این مزرعه پاک

بجز مهر بجز عشق دگر تخم نکاریم!

@namazesobh

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد