الف قامت دوست

یکی از پرسش هایی که بخصوص در این زمانه ذهن مارا بخود مشغول میکند اینست که چرا آثار دینداری در میان ما گاه مشاهده نمیشود؟ چگونه است که انصاف و عدالت و راستی و درستی و صداقت و احسان و ....که همه از خصلتهای مورد توجه دین است در میان ما گاه کمرنگ میشود؟

شاید یکی از دلایل این امر آن باشد که دینداری ما بیش از آنکه درونی شده باشد در حد ظواهر باقی مانده است و دین ظاهری نه تنها نمیتواند اثری بهمراه داشته باشد بلکه گاه به ابزاری برای دسترسی بیشتر به دنیا تبدیل میشود! بسیاری از حوادث تلخ تاریخی در جوامع دینی موید روشن این حقیقت است.اگر بخواهیم که ایمان دینی نقشی در تحول ما و جامعه ما داشته باشد باید حقیقت دین که تسلیم در برابر حق است تحقق پیدا کند.در آیه ۱۹ سوره آل عمران خداوند میفرماید که حقیقت دین همان تسلیم شدن در برابر خواسته های الهی است.(ان الدین عندا...الاسلام) وطبیعی است که تسلیم در برابر حق با زیاده خواهی های نفسانی همخوانی ندارد! کسی که تسلیم خواسته خداست دست از "طلب" امور نفسانی برمیدارد وبلکه همه وجودش طلب خواسته دوست میشود. در چنین وقتی نه تنها خودش آثار ایمان و تسلیم در برابر حق را در زندگی خودش میچشد بلکه توان ایستادن در برابر فساد را هم پیدا میکند.کسی میتواند در مقابل فساد و زیاده طلبی بایستد که خود آلوده بدان نباشد.هرچه هست به عمق معرفت و عشق در وجود خود ما برمیگردد و تنها با تعمیق آنها در درون خود میتوان آثار شگفت فردی و اجتماعیش را مشاهده کرد.و خوشا بحال کسانی که به چنین حالتی دست یافته اند .

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست

چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم!

@namazesobh