هستی پنهان من

یکی از بازیهای کودکان "گل یا پوچ" است.یک نفر دو دست خودش را "مشت"میکند و دیگری باید تشخیص دهد کدامیک‌ پوچ است.معمولا مشت پوچ را بزرگتر نشان میدهند تا طرف مقابل گول بخوردو گمان کند که گل همانست! قصه دنیا همین است. تنها"مشت خدا"ست که پر است وپوچ نیست ولی  آدمی گول ظاهر "غیرخدا"را میخورد که مشت او بزرگتر جلوه میکند.اما اهل معرفت دریافته اند که اینها همه توهمات ماست.هرچه هست در ید قدرت اوست.والبته او برای تربیت بنده خودش گاه رفتارهای بظاهر متناقض هم دارد.گاهی او را دچار سختی  و گرفتگی میکند و گاه هم گشادگی و راحتی اما هردوی اینها براساس حکمت اوست.در آیه ۲۴۵ بقره خداوند از آدمی میخواهد که به او "قرض نیکو" بدهد! و سپس توضیح میدهد که گرفتگیها و گشادگیهای زندگیت در دست خود من است.بنابراین گمان نکن که اگر از اموالت ببخشی دچار کمبود و گرفتگی میشوی.اینها همه در دست خداست.او گاهی تورا به باغ نعمت وارد میسازد و گاه هم امتحان در کوره داغ صورت میگیرد.برای شکل دهی به فلز وجودت هردو لازم است.هم در کوره رفتن لازم است تا جان تو آماده شکل گیری با پتک شود! و هم آب سرد لازم است تا آهن شکل یافته مستحکم شود.پس به این "هستی پنهان وجود"خودت ایمان بیاور و بدان که همه  امور در دست اوست.(وا...یقبض و یبصط و الیه ترجعون)

از لطف تو چو جان شدم وز خویشتن پنهان شدم

ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من

یک لحظه داغم میکشی یکدم بباغم میکشی

پیش چراغم میکشی تا وا شود چشمان من!

@namazesobh