نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

خیر و خوشی


آدمی همیشه بدنبال خوشی میگردد.یعنی چیزهایی را دنبال میکند که خوشایند اوست.میگوید از فلان شخص خوشم نمیآید یا از بهمان چیز متنفرم و لذا حاضر نیست اورا ببیند یا وقت برایش بگذارد.اما اینچنین نیست که همه خوشایندهای ما درنهایت به نفع و مصلحت و خیر ماباشد.به تعبیر قرآن در آیه ۲۱۶ بقره (عسی ان تکرهوا شیءا و هو خیر لکم و عسی ان تحبوا شیءا و هو شر لکم) چه بسا از  چیزی خوشتان نمیآید در حالیکه بنفع شماست و چه بسا چیزی را دوست دارید که به ضرر شماست.بنابراین در معمول افراد این تفاوت میان خیر و مصلحتشان با خوشیها و امور مطلوبشان وجود دارد.اما معدودی افراد هم هستند که حتی همین تفاوت هم در آنها مشاهده نمیشود! آنها هیچ خوشایند جدایی ندارند.برای آنها مطلوب و خوشایند همان چیزی است که رخ میدهد! آنها جز "زیبایی" نمیبینند.دلیلش اینست که به مراتب بالاتری از معرفت دست یافته اند که همه چیز را از منظری دیگر میبینند.آنها خدارا در همه چیز مشاهده میکنندو لذا تفاوتی میان خیر و خوشی در آنها نیست.وچه زیباست چنین حالتی! اللهم ارزقنا!

یکی درد و یکی درمان پسندد

یکی وصل و یکی هجران پسندد

من از درمان ودرد و وصل وهجران

پسندم آنچه را جانان پسندد

@namazesobh

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد