نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

دریادلان


ایام رحمت عام الهی است.آغوش حق برای بندگانش چونان همیشه باز است و همگان را به بارگاه رحمتش فرا میخواند.برای باریابی به درگاه لاهوتیش شرطی در کار نیست! دربان و محافظی وجود ندارد.آنچه دراینجا میخواهند تنها صدق باطن است وبس .کافی است او را با وصف رحمت واسعه اش بخوانی و بگویی:بسم ا...الرحمن الرحیم!! و چه اشاره عجیبی است این کلامی که هرروز حداقل بیست بار در نمازها میخوانی.گویا به خود و دیگران هشدار میدهی که هدایت الهی از درب "رحمت" شروع میشود!  و او چون قدرت مندترین است بخشنده ترین است! و اساسا هدایت جز با "دریادلی" ممکن نمیگردد.آنان که آدمیان را از دهها دالان و دهلیز تصفیه عبور میدهند و بر هریک نام و لقبی مینهند و حلقه راهیافتگان را به عدد انگشتان دست محدود میکنند بویی از "هدایت " نبرده اند! که شرط هدایت آنست که مظهر صفت رحمانیت حق باشی!  خداوند در آیه ۱۵۹ آل عمران به پیامبرش میفرماید که...لو کنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک...و این نرم دلی و مهربانی و دریادلی پیامبر را رحمت خاص خودش معرفی میکند که بواسطه آن پیامبر توانست آن جامعه غفلت زده را آگاه سازد و گرنه هیچکس دراطرافش جمع نمیشد.باشد که ایام "عرفه" الهی  "دل"های مارا نیز معرفتی ببخشد و سهمی از آن رحمت عام نصیبمان گردد.

آری تنها کسانی میتوانند خلق خدارا به دریای رحمت حق راه نمایی کنند که خود نیز دل دریایی داشته باشند!

چون نداند راه "یم" کی ره برد؟

سوی دریا خلق راچون آورد؟

@namazesobh

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد