وقتی در جستجوی محبوبی باشی کافی است خبری از او بیابی.بخصوص وقتی مطلع شوی که او هم عنایتی بتو داشته و علاقه مند بتوست.بمجرد اینکه از این امر باخبر میشوی گویا نوعی آرامش عمیق بر وجودت حاکم میشود و از آن پس اشتیاق دیدار در تو افزون میشود و هر آنچه ربطی به این دیدار نداشته باشد در نظرت بی اهمیت جلوه میکند و اینچنین است که خودبخود از بسیاری کنشها و واکنشهای دردسرساز دنیا نجات پیدا میکنی.این همان "غنی"و بی نیازی است که در شادابی آدمی بسیار موثراست.وقتی در خود نیاز و احتیاجی نمیبینی دغدغه های بسیاری رخت از میان برمیدارند..البته همه اینها محتاج معرفت است.هرچه قدر و ارزش هم صحبتی با یار در نگاه مابیشتر باشد آن جستجوی "غیر" کمتر میشود و در نتیجه بیشتر به "وحدت"احساس نزدیکی میکند و کسی که امکان هم صحبتی یار برایش میسر شده است ،همان کسی که مدتها بدنبال این یارخودش در جستجو بوده و هم اینک اورا یافته است، برای او بالاترین مطلوب تحقق یافته و دیگر چیزی نمیخواهد.
یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس!
@namazesobh