نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

نماز صبح

ان ناشئه اللیل هی اشد وطئا و اقوم قیلا

همیشه بخشنده!


در دعای ابوحمزه میشنویم از خودمان و از خدای مان! من کسی هستم که وقتی خدایم از من چیزی میطلبد بخل میورزم با آنکه هرچه دارم او بمن داده است اما او همه وقت پاسخ مرا میدهد:الحمدل...الذی اساله فیعطینی و ان کنت بخیلا حین یستقرضنی! پس چقدر باید شاکرش باشم! و چقدر باید احساس رضایت کنم از اینکه چنین خدایی دارم! وبازهم خدایی دارم که همه وقت بمن جواب میدهد در حالیکه اطمینان دارم اگر بسراغ غیر او میرفتم جوابی نمیشنیدم...خدایی که همه وقت باو "امید" دارم  در حالیکه به هیچ کس غیر او تا این حد اطمینان ندارم....وااآای چه خدای دوست داشتنی دارم! و چقدر با او راحتم چون نیاز بواسطه ای هم ندارم.هروقت که دلم خواست بااو خلوت میکنم و نجوی میکنم:الحمد ل..الذی انادیه کلما شیت لحاجتی و اخلو به ...بغیرشفیع...براستی با چنین خدایی چرا من امیدوار و شاکر و راضی نباشم؟ با چنین همدمی چگونه آرام نباشم؟ وبا چنین مونسی چرا افسرده باشم؟! برمیخیزم و دراین سحر زیبا از او شوق بیشتر...امید فراوانتر...شکر بیشتر ..رضایت عمیق تر..و آرامشی پایدارتر طلب میکنم ....

"بی دلی" در همه ایام خدا بااو بود

او نمیدیدش و از دور خدایا میکرد!

@namazesobh

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد