بزرگی روح !
یکی از الطاف خاص الهی به بندگان خاص خودش دادن شرح صدر و ظرفیت وسیع روحی است.اساسا انجام برخی ماموریتها همچون پیامبری جز با داشتن چنین وسعت روحی و درونی امکان پذیر نیست(الم نشرح لک صدرک) حکمت147 نهج البلاغه که کلام حضرت علی ع با کمیل است بااین جمله آغاز میشود که : ای کمیل ، دل آدمها همانند ظروفی است که بهترینش باظرفیت ترین آنهاست! ...زیبایی وجود چنین انسانهایی در اینستکه همانند دریا همه ناملایمات و نامهربانیها در درونشان گم میشود و به یک نقطه اتکا برای همگان تبدیل میشوند.پرواضح است که یافتن چنین ظرفیت وسیع درونی جز با معرفت و سلوک معرفتی امکان پذیر نیست.زمانی میشود از کنار همه این تلخکامیهای ظاهری دنیا براحتی عبور کرد و در مقابل همه جهالتها با ( قالوا سلاما) روبرو شد که دنیا باهمه طمطراقش در نگاه تو باندازه عطسه بز هم اهمیت نداشته باشد! و این یک مرتبه معرفتی است! به همین جهت است که سلوک اصلی آدمی همین سلوک معرفتی و عقلانی است.هرچه بر عمق درک و معرفت آدمی نسبت به حقیقت هستی و حیات افزوده شود از سوی دیگر بر عظمت و بزرگی روح او نیز افزوده خواهد شد.در پایان همان حکمت حضرت میفرماید که برای چنین افرادی آنچه بر دیگران سخت و دشوار مینماید آسان است بلکه اینها با آنچه دیگران از آن وحشت دارند انس دارند! زیرا اینها با بدنشان در دنیا هستند اما روحشان در دنیا نیست! که درپایان این حکمت حضرت میفرماید: چقدر من مشتاق دیدن چنین انسانهایی هستم! .... بزرگواری و بزرگی روح نعمتی است که حاصل سلوک عقلانی و معرفتی و گذراندن امتحانات دشوار الهی است....
@namazesobh
