راه عقل و ادب !
عمر ، فرصتی است گرانبها که در اختیارماست.
وتنها کسانی ازاین فرصت بدرستی بهره میگیرند که دچار غفلت نشده اند.بارها دیده ایم کسانی که در پایان یک فرصت ازدست رفته ، دچار حسرت شده اند.دانشجویی که کارنامه پایانی خودرا با نمراتی کم تحویل میگیرد و از این غفلتش احساس شرمندگی میکند.اینها همه برای آن است که به کارنامه اساسی زندگی توجه کنیم.عمر همانند خاتم و انگشتر طلایی است که با آن میشود به جاودانگی رسید مشروط به آنکه آنرا صرف معرفت حق کنی! ولی اگر این انگشتر را به خرمای لذت زودگذری ازدست بدهی ، همه این فرصت رااز کف داده ای. حقیقت این است که آدمی قدر و ارزش "عقل" و " ادب" را نمیداند و عمر گرانمایه را در "لهو" و " لعب" سپری میکند.خداوند در آیه 20سوره حدید تصریح میکند که : اعلموا انماالحیاه الدنیا لعب و لهو وتفاخر.... اگر آدمی به راه عقل و ادب گام ننهد دچار همین چشم و هم چشمی هایی میشود که همه فرصت را یکسره برباد میدهد. و شرط بهره مندی از تعلیمات الهی هم داشتن " ادب" حضور است.چقدر زمانه ما از این عنصر ارزشمند فاصله گرفته است! دولت به جای ادب نشسته است! یادم نمیرود در دوران دبستان سرخطی که برای تعلبم خط بما میدادند این مصرع بود که" ادب مرد به ز دولت اوست! و چه زیبا گفت مولانا:
از خدا خواهیم توفیق ادب
بی ادب محروم ماند از لطف رب
همه توفیقات انسان در سایه ادب قدردانی از این فرصت ارزشمند حاصل میشود وگرنه همه این گوهر گرانبها صرف بازیهای بیهوده خواهد شد....
برفت عمر و نرفتیم راه عقل وادب
براستی که به بازی برفت چندین سال!
@namazesobh
