ملک و ملکوت !

 هرچند آدمی در عالم ملک یعنی دنیا جای دارد اما همه آنچه به او میرسد از عالم ملکوت است! و همین است رمز عظمت و بزرگیش! و گرنه اگر که او بود و همان ظاهر دنیا و راهی به عالم باطن و ملکوت نداشت از حد حیوان عبور نمیکرد.همچنانکه اگر فقط در عالم ملکوت میبود و ارتباطی با عالم ملک نمیداشت از جمله فرشتگان محسوب میشد.لذا همه اهمیت قضیه در اینجاست که او ظاهرا در دنیا و عالم ملک بسرمیبرد اما با حقیقت هستی کاملا در ارتباط است.پس اگر کسی در همین دنیا و ظاهر متوقف شود گویا از حقیقت هستی هیچ نفهمیده است! همه زیبایی ها از ملکوت به ملک سرازیر میشوندواگر این ارتباط نباشد تنها زشتی میماند وبس!

حسن روی تو چو در آینه جام افتاد

عارف از خنده می در طمع جام افتاد!

 این جلوه ملکوت الهی است که در عالم تجلی میکند و همه این زیبایی ها و نقش ونگارها از آنجاست که ظاهرمیشود.پس اگر انسان از آن حقیقت وباطن غافل شود گویا کور و کر شده است! "..صم بکم عمی فهم لایعقلون" آیه 170 سوره بقره.   آری تا انسان از اسارت نقش ظاهر آزاد نشود و تعقل در باطن هستی نداشته باشد و تا از ملک به ملکوت راه نیابد به حقیقت انسانیش راه نیافته است.

معنی آن باشد که بستاند تورا

بی نیاز از نقش گرداند تورا..

@namazesobh