غم های نخوردنی!

در ضرب المثلها داریم که میگویند؛غم دنیا نخوردنی است: اما آنچه عملا اتفاق میافتد چیزی جز همین غم های نخوردنی نیست! وجالب اینجاست که همه داروهایی که برای عبور از این غم ها داریم خودشان هم باین ویروس مبتلا شده اند و مصداق این شعر: هرچه بگندد نمکش میزنند   وای بروزی که بگندد نمک! بلیه دنیای امروز این است که نمک ها هم گندیده اند! و لذاست که دردها التیام نمی یابد و چرخه مریض درمان تنها مسیر دردمندی را طولانی تر میسازد.حقیقت این است که جنس غم ها را باید تغییر داد! بسیاری از غصه ها نخوردنی است.همه غم ها و غصه هایی که از جنس دنیای گذراست اینچنین است.و البته بیشترین غم های ما ازهمین قبیل است.از باورهای مسلم هر مسلمان این است که دنیا تنها مقدمه رسیدن بآخرت است.بنابراین خودش هدف نیست و کسی که این اعتقاد را دارد برای از دست دادن و یا بدست آوردن امور دنیوی غصه دار نمیشود.اما اگر نگاه انسان به همین امور دنیوی به نگاه آخرتی و الهی تبدیل شود جنس این غمها نیز عوض میشود و آنوقت است که این غم میتواند سبب ارتقای روحی نیز بشود و چنین غمی خوردنی است! وقتی افراد انسانی عنوان بنده خدا را پبدا میکنند غم خوردن تو هم زمینه تقرب به خدا را فراهم میسازد یعنی جنس غم عوض میشود.چنین غمی شیرین است و خوردنی!

و این همان غم جدایی از اوست! که اشتیاقت را برای وصال باو شدت میبخشد!

بشنوازنی چون حکایت میکند

وز جداییها شکایت میکند

کز نیستان تا مرا ببریده اند

ازنفیرم مرد و زن نالیده اند!

@namazesobh