خسارت غفلت از خود!
مگر میشود کسی خودش را فراموش کند؟! همه تلاش های ما برای خودمان است! از آغاز صبح تا پایان شب برای خودمان، برای خانواده خود،برای کار خود،برای دوستان خود،برای ..زحمت میکشیم...پس فراموشی خود چه معنایی دارد؟!!
اجازه دهید با یک مثال به مطلب نزدیک شویم.
کسی موقعیتی برایش پیدا میشود که میتواند جایگاه اجتماعی بالاتری پیدا کند ولی خودش میداند که ظرفیت لازم رابرای کسب این جایگاه ندارد.وقتی هم که این منصب را بدست میآورد ،کاملا موقعیتش درجامعه تغییر کرده و همه به چشم یک موفقیت به این کار نگاه میکنند ولی خودش میداند که شرایط لازم رابرای این کار نداشته است.چنین کسی در حقیقت از خودش غافل شده است! با آنکه بظاهر خودش را به مرتبه بالاتر رسانده است! اما همه سخن در این است که این خودی که ارتقا پیدا کرده خود حقیقیش نیست! خود حقیقیش در اینجا نه تنها ارتقا پیدا نکرده بلکه تنزل هم کرده است.و معنای غفلت از خود ، غفلت از خود حقیقی است! اما مشکل اینجاست که در فرصت زندگی دنیا خودهای اعتباری و دروغین جای خود حقیقی را میگیرند و لذاست که قرآن زیانکارترین افراد را کسانی معرفی میکند که همه تلاشهایشان در دنیا بربادمیرود درحالیکه بخیال خودشان کارهای خوب انجام میدهند!
الذین ضل سعیهم فی الحیوه الدنیا وهم یحسبون انهم یحسنون صنعا
طبیعی است علت این قضیه همان غفلت از خود واقعی است.اما کلید نجات از این غفلت را خداوند در یادخودش میداند.بتعبیر قرآن کسانی دچار خودفراموشی میشوند که خدا را فراموش کنند.نسوالله فانسیهم انفسهم....
پس هیچگاه خود را مصون از غفلت ندانیم! همواره ممکن است خود ما از جمله غافلان باشیم و فردای محاسبه که حقایق آشکارشود ببینیم که در دنیا برمسیر مجاز و توهم حرکت کرده ایم!
@namazesobh
